لينك به منبع:
ترس رژیم از قیام جوانان
مدتی
است که ولی‌فقیه ارتجاع و امام جمعه‌های او نظیر آخوند احمد خاتمی، علم
الهدی، صدیقی و... و رسانه‌های وابسته، جاروجنجالی در زمینه به اصطلاح
ولنگاری فرهنگی و برگزاری کنسرت و... به‌پا کرده‌اند.
آنان در زمینه خطر آن برای نظام هشدار می‌دهند و دجالگرانه فریاد وا فرهنگها سر می‌دهند، رسانه‌ها و مهره‌های این باند نیز از تهاجم فرهنگی، ناتوی فرهنگی و... سخن می‌گویند.
هدف همه آنها از مطرح کردن این تراوشات ذهنی آخوندی این است که وانمود کنند، گویا این مردم ایران نیستند که با تکیه با فرهنگ و ارزشهای اصیل خود، با ارزشهای ارتجاعی این نظام سرستیز دارند، بلکه منشأء ستیز آنها خصوصاً در زمینه مسایل فرهنگی ”آن ور آبیها “هستند.
واضح است که هدف از بیان این مطالب... تماماً به‌خاطر بگیر و ببند مردم و سرکوب آنها است. زیرا شکاف و تضاد مردم با نظام آخوندی روزبه روز عمیق‌تر می‌شود.
بنابراین اگر نیروهای سرکوب رژیم به این بهانه‌های واهی مردم را سرکوب نکنند، بیم آن می‌رود که این شکاف به دره‌یی تبدیل شود و خطری نظیر قیامهای سال 78 و 88 نظام را تهدید کند. در همین رابطه روزنامه جوان ارگان بسیج در مطلبی با عنوان ”نگران فرزندان کنسرت هستیم“ ! می‌نویسد: ”درد بسیاری از این افراد نه هواداری از هنر بود و نه دلسوزی برای جوانان است، بلکه در راستای رسانه‌های معاند از آن سوی آب‌ها فرصتی برای هجوم به کلیت نظام پیدا کرده بودند“.
بنابراین وقتی پرده کناز زده می‌شود واقعیت حرفها بیرون می‌زند که اصل قضیه تهدید کلیت نظام از طرف ”آن ور آبیها “است. به هرحال وحشت، وحشت سرنوشت نظام است
مقاله‌نویس ارگان بسیج ضمن یادآوری لاطائلات و ترهات خمینی دجال در زمینه مسائل فرهنگی و تهاجم فرهنگی، گریزی هم به حرفهای تکراری علی خامنه‌ای در طول 27سال گذشته می‌زند و می‌نویسد: ”رهبر معظم انقلاب از سال 1368 تا امروز بارها و بارها خطر جنگ نرم، تهدید فرهنگی، ناتوی فرهنگی، شبیخون فرهنگی، رخنه فرهنگی و تهاجم فرهنگی را مورد اشاره قرار داده‌اند“.
واضح است که ورای همه این حرفها، تهدید اصلی برای نظام آخوندی نارضایتی عمیق و ضدیت شدید توده‌های مردم با آن و مقاومتی است که این نارضایتی‌ها را در جهت سرنگونی رژیم سمت و سو می‌دهد.
بی‌دلیل نیست که خامنه‌ای نیز در دیدار با ائمه جماعت مساجد تهران با آه و ناله می‌گوید: ”اگر حصار و خاکریز فرهنگی نباشد، همه چیز از دست می‌رود“.
نگرانی ولی‌فقیه نیز آنجا که می‌گوید ”همه چیز از دست می‌رود“، وحشت از شکستن دیوار اختناق و شکل‌گیری قیام مردمی است که ریش و ریشه نظام را می‌سوزاند و همه چیز از دست می‌رود.
آنان در زمینه خطر آن برای نظام هشدار می‌دهند و دجالگرانه فریاد وا فرهنگها سر می‌دهند، رسانه‌ها و مهره‌های این باند نیز از تهاجم فرهنگی، ناتوی فرهنگی و... سخن می‌گویند.
هدف همه آنها از مطرح کردن این تراوشات ذهنی آخوندی این است که وانمود کنند، گویا این مردم ایران نیستند که با تکیه با فرهنگ و ارزشهای اصیل خود، با ارزشهای ارتجاعی این نظام سرستیز دارند، بلکه منشأء ستیز آنها خصوصاً در زمینه مسایل فرهنگی ”آن ور آبیها “هستند.
واضح است که هدف از بیان این مطالب... تماماً به‌خاطر بگیر و ببند مردم و سرکوب آنها است. زیرا شکاف و تضاد مردم با نظام آخوندی روزبه روز عمیق‌تر می‌شود.
بنابراین اگر نیروهای سرکوب رژیم به این بهانه‌های واهی مردم را سرکوب نکنند، بیم آن می‌رود که این شکاف به دره‌یی تبدیل شود و خطری نظیر قیامهای سال 78 و 88 نظام را تهدید کند. در همین رابطه روزنامه جوان ارگان بسیج در مطلبی با عنوان ”نگران فرزندان کنسرت هستیم“ ! می‌نویسد: ”درد بسیاری از این افراد نه هواداری از هنر بود و نه دلسوزی برای جوانان است، بلکه در راستای رسانه‌های معاند از آن سوی آب‌ها فرصتی برای هجوم به کلیت نظام پیدا کرده بودند“.
بنابراین وقتی پرده کناز زده می‌شود واقعیت حرفها بیرون می‌زند که اصل قضیه تهدید کلیت نظام از طرف ”آن ور آبیها “است. به هرحال وحشت، وحشت سرنوشت نظام است
مقاله‌نویس ارگان بسیج ضمن یادآوری لاطائلات و ترهات خمینی دجال در زمینه مسائل فرهنگی و تهاجم فرهنگی، گریزی هم به حرفهای تکراری علی خامنه‌ای در طول 27سال گذشته می‌زند و می‌نویسد: ”رهبر معظم انقلاب از سال 1368 تا امروز بارها و بارها خطر جنگ نرم، تهدید فرهنگی، ناتوی فرهنگی، شبیخون فرهنگی، رخنه فرهنگی و تهاجم فرهنگی را مورد اشاره قرار داده‌اند“.
واضح است که ورای همه این حرفها، تهدید اصلی برای نظام آخوندی نارضایتی عمیق و ضدیت شدید توده‌های مردم با آن و مقاومتی است که این نارضایتی‌ها را در جهت سرنگونی رژیم سمت و سو می‌دهد.
بی‌دلیل نیست که خامنه‌ای نیز در دیدار با ائمه جماعت مساجد تهران با آه و ناله می‌گوید: ”اگر حصار و خاکریز فرهنگی نباشد، همه چیز از دست می‌رود“.
نگرانی ولی‌فقیه نیز آنجا که می‌گوید ”همه چیز از دست می‌رود“، وحشت از شکستن دیوار اختناق و شکل‌گیری قیام مردمی است که ریش و ریشه نظام را می‌سوزاند و همه چیز از دست می‌رود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر