لينك به منبع:
در این سه روز
"هرکس ازظن خود شد یارمن"
دست مریزاد و خدا قوت
با امید به پیروزی
بار دگر و برای بیست و دومین بار گل‌ریزان همیاری با سیمای آزادی.
در
این سه روز دگر بار نشان داده شد که مقاومت به‌حق مردم ایران درکجای تاریخ
خونبار و شرحه شرحه سرزمینمان ایران ایستاده و چگونه در قلب و روح
آزادیخواهان این مرز و بوم ریشه دوانده و پشت و حمایتش به چه کسانی گرم
است.
هر کلامی، شوق و شور اهدای کمکهایی نه "ناقابل" که بسیار ارزنده بود، "برگ سبزی است تحفه درویش".
همه شرمنده از "ناچیز" دانستن کمک‌هایشان که این خود "همه‌چیز" بود.
آنچه که چشمگیر می‌نمود، "نجابت" یاران مقاومت از کم‌کاری و کم گذاشتن در عین حماسه آفریدن بود.
هرسخنی، بینه آشکاری از راز این گونه "بودن" در برابر مشکلات و موانع بر سر مبارزه سهمگین واین چنین "انسان ماندن" و "انسان زیستن" در زمانه نامردی ها و نامرامی ها بود.
این سه روز با شکوه، نمایش اقتدار مقاومت بود که رمز آن چیزی نیست مگر پشتیبانی از سوی زن و مرد، پیر و جوان داخل کشور، پاک دل و منزه از چرک و تعفن آخوندی، و اتکا به هموطنانی که با به جان خریدن خطرات جانی اما با عشق مالامال و در سینه نهفته خود با سرفرازی به یاری این مقاومت همت گماشتند.
این گل‌ریزان به قول برادر مسعود تماما "افتخار دست دراز کردن به‌سوی مردم و گدایی از خلق قهرمان ایران" بود تا که بی نیازازگدایی دیگران شود.
همه متفق‌القول بر این حقیقت که حفظ و تداوم سیما و خاموش نشدن این چراغ خانه امید مردم ایران برای رساندن صدای غارت‌شدگان، افشای مفاسد و مظالم حکومتیان، انعکاس جنایات رژیم، درد و رنج زنان تن‌فروش، کودکان کار، گور خوابان و کارتن خوابهای زنده به گورشده، کارگران و زحمتکشان، معلمین شریف، دانشجویان و اسیران دربند، فراتر از یک "ضرورت"(بگفته همیاری) که حراست از آن به‌مثابه برنده‌ترین "سلاح مقاومت" است.
همیاری در این سال همزمان بود با پیروزی‌های مقاومت در بسیاری از عرصه‌ها ازجمله سالروزانتقال فاتحانه اشرفیان مجاهد از زندان لیبرتی به کشور آلبانی، اوجگیری جنبش دادخواهی کشتارسال ۶۷ با گزارش جامع خانم عاصمه جهانگیرگزارشگرویژه سازمان ملل به اجلاس کمیته سوم مجمع عمومی این سازمان در مورد نقض مستمر حقوق بشر در ایران آخوند زده، بن‌بست برجام، تصمیم دولت آمریکا برای نامگذاری کلیت سپاه تروریستی پاسداران در لیست تحریمهای وزارت خزانه داری این کشور و اجرایی شدن آن.
بالا گرفتن جنگ و دعوای جناحی درون حکومت برسرغارت و چپاول هرچه بیشتر ثروت و منابع ملی، نابرابری‌های اقتصادی، بی‌عدالتی و فساد در دستگاه قضا، نابسامانی‌های اجتماعی بستر مناسبی را برای افزایش چشمگیرو روزانه اعتراضات مردمی ازجمله برعلیه چپاول سپرده‌های خود از سوی کارگزاران حکومتی و دهها مشکل و معضلاتی که با پوست و گوشت خود آن را حس می‌کنند، فراهم کرده که این خود به‌خوبی گویای شرایط عینی امروز جامعه ایران است که اراده مردم ستمدیده را همراه با مقاومت مردمی برای سرنگونی رژیم منفور آخوندی به‌خوبی ترسیم می‌کند.
گل‌ریزان همیاری بار دیگر حقانیت راه و هدف وهمچنین چشم‌انداز پیروزی مقاومت مردمی در برابر رژیم ضد انسانی و ضد ایرانی را هرچه گویاتر مورد تائید قرار داد، هدفی که به‌درستی در دسترس می‌باشد.
هر کلامی، شوق و شور اهدای کمکهایی نه "ناقابل" که بسیار ارزنده بود، "برگ سبزی است تحفه درویش".
همه شرمنده از "ناچیز" دانستن کمک‌هایشان که این خود "همه‌چیز" بود.
آنچه که چشمگیر می‌نمود، "نجابت" یاران مقاومت از کم‌کاری و کم گذاشتن در عین حماسه آفریدن بود.
هرسخنی، بینه آشکاری از راز این گونه "بودن" در برابر مشکلات و موانع بر سر مبارزه سهمگین واین چنین "انسان ماندن" و "انسان زیستن" در زمانه نامردی ها و نامرامی ها بود.
این سه روز با شکوه، نمایش اقتدار مقاومت بود که رمز آن چیزی نیست مگر پشتیبانی از سوی زن و مرد، پیر و جوان داخل کشور، پاک دل و منزه از چرک و تعفن آخوندی، و اتکا به هموطنانی که با به جان خریدن خطرات جانی اما با عشق مالامال و در سینه نهفته خود با سرفرازی به یاری این مقاومت همت گماشتند.
این گل‌ریزان به قول برادر مسعود تماما "افتخار دست دراز کردن به‌سوی مردم و گدایی از خلق قهرمان ایران" بود تا که بی نیازازگدایی دیگران شود.
همه متفق‌القول بر این حقیقت که حفظ و تداوم سیما و خاموش نشدن این چراغ خانه امید مردم ایران برای رساندن صدای غارت‌شدگان، افشای مفاسد و مظالم حکومتیان، انعکاس جنایات رژیم، درد و رنج زنان تن‌فروش، کودکان کار، گور خوابان و کارتن خوابهای زنده به گورشده، کارگران و زحمتکشان، معلمین شریف، دانشجویان و اسیران دربند، فراتر از یک "ضرورت"(بگفته همیاری) که حراست از آن به‌مثابه برنده‌ترین "سلاح مقاومت" است.
همیاری در این سال همزمان بود با پیروزی‌های مقاومت در بسیاری از عرصه‌ها ازجمله سالروزانتقال فاتحانه اشرفیان مجاهد از زندان لیبرتی به کشور آلبانی، اوجگیری جنبش دادخواهی کشتارسال ۶۷ با گزارش جامع خانم عاصمه جهانگیرگزارشگرویژه سازمان ملل به اجلاس کمیته سوم مجمع عمومی این سازمان در مورد نقض مستمر حقوق بشر در ایران آخوند زده، بن‌بست برجام، تصمیم دولت آمریکا برای نامگذاری کلیت سپاه تروریستی پاسداران در لیست تحریمهای وزارت خزانه داری این کشور و اجرایی شدن آن.
بالا گرفتن جنگ و دعوای جناحی درون حکومت برسرغارت و چپاول هرچه بیشتر ثروت و منابع ملی، نابرابری‌های اقتصادی، بی‌عدالتی و فساد در دستگاه قضا، نابسامانی‌های اجتماعی بستر مناسبی را برای افزایش چشمگیرو روزانه اعتراضات مردمی ازجمله برعلیه چپاول سپرده‌های خود از سوی کارگزاران حکومتی و دهها مشکل و معضلاتی که با پوست و گوشت خود آن را حس می‌کنند، فراهم کرده که این خود به‌خوبی گویای شرایط عینی امروز جامعه ایران است که اراده مردم ستمدیده را همراه با مقاومت مردمی برای سرنگونی رژیم منفور آخوندی به‌خوبی ترسیم می‌کند.
گل‌ریزان همیاری بار دیگر حقانیت راه و هدف وهمچنین چشم‌انداز پیروزی مقاومت مردمی در برابر رژیم ضد انسانی و ضد ایرانی را هرچه گویاتر مورد تائید قرار داد، هدفی که به‌درستی در دسترس می‌باشد.
در این سه روز
"هرکس ازظن خود شد یارمن"
دست مریزاد و خدا قوت
با امید به پیروزی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر