نخستین درسِ درس نخست

لينك به منبع:

سربی خونین هر سپیده‌دم
در خیابانهای رنگ پریده‌ی تهران
با جار شکستن استخوان گردن محکومی
بر دار
آغاز می‌شود

 

به جستجوی تصمیم ناگرفته‌ی کبری
وقتی خاطرات کودکانه‌ی من
کتاب اول دبستان به دست می‌گذرد،
دخترکی بر صلیب حریص چهارراه‌
ته مانده‌ی شادابی معصومش را
با التماس تکه‌یی نان بیات
                            سودا می‌کند

 

دانشگاه‌ ، آی دانشگاه!
با پژواک همزمان 18تیر، در 18تیر
در شقیقة دقیقة آزادی
چگونه توان
با فرمول‌ انتگرال‌گیری
                     به بیتوته نشست
و چشم به خون شتک بسته بر پنجره بست

 

سکوت نیمکت‌های خالی
یادمان زنده‌ی یاران زندانی‌ست.

 

نگاه ساکت استاد
پشت ابرهای نباریده‌ی پلک
چه می‌خواهد بگوید امروز؟
نوک سرخ قلم
بر تخته وایت‌برد
ترجمان قرمز خون است

 

هیهات اگر نخستین درسِ درس نخست
در ترم 1بیوتکنولوژی
جز ترک دانشگاه شریف
برای پیوستن به طغیان شریف نبرد باشد.