لينك به منبع:
بزرگترین گردهمایی اپوزیسیون ایران
روزنامه
الوطن چاپ بحرین در شماره روز شنبه 26تیر خود در مقاله‌یی با عنوان ”چرا
ظریف از گردهمایی پاریس خشمگین است؟“ نوشت: «بیش از 100هزار ایرانی مخالف
در پاریس گردهم آمدند و سیاستهای رژیم ایران را محکوم کرده و جنایتهایی این
رژیم را… افشا کنند. این گردهمایی باعث شد که وزیرخارجه رژیم ایران در
موضعگیری مطبوعاتی‌اش خارج از عرفهای دیپلوماتیک هر کس را که در این
گردهمایی شرکت کرده بود را متهم کند.
رژیم ایران می‌خواهد این گردهمایی را با انواع شیوه‌ها کوچک نشان داده و قلب واقعیت کند ولی صحبت از 100هزار ایرانی می‌باشد و نه هزار و حتی 10هزار, لذا وقتی دیپلومات ها و سیاستمداران غربی و عربی و شخصیتهای معروف مانند امیر ترکی فیصل در آن شرکت کرده و آن سخنرانی را در حمایت از اپوزیسیون ایران می‌کند باعث استقبال شورای ملی مقاومت می‌شود چرا که آن را پیام دوستی و همبستگی با اهداف و خواسته‌هایشان عنوان کردند.
سؤال مهم این است که چرا وزیر خارجه رژیم ایران از این گردهمایی و شرکت کنندگان آن به خشم آمده است؟ آیا از سخنرانی مریم رجوی پرزیدنت شورای ملی مقاومت در این گردهمایی ناراحت است هنگامی‌که تأکید کرد اهل تسنن در ایران نیز مورد سرکوب قرار می‌گیرند؟ و یا افزایش سرکوب کردها و عربها و بلوچ ها و سایر اقلیتها و تبعیض نژادی و یا افزایش آمار اعدامها و یا وضعیت اسفبار اقتصادی که رژیم را به ورشکستگی کشانده است؟
شاید هم آنچه غضب ظریف را برانگیخت تأکیدهای مریم رجوی روی هماهنگی داعش با رژیم آخوندی است که هر دو پیام ضداسلام پاک و حنیف را داده و هر دو از شیوه‌های خشن و وحشی شبیه هم استفاده کرده و وجود و حضورشان مشروط به همدیگر است.
خشم ظریف از چیست؟ آیا اپوزیسیون ایران فشارهای بین‌المللی زیادی را روی رژیم می‌آورد؟ به‌طور مشخص بعد از این‌که 18 سازمان حقوقی در فوریه گذشته از شورای حقوق‌بشر سازمان ملل‌متحد خواهان محکومیت نقض حقوق‌بشر توسط این رژیم شد؟ …
آیا خشم و غضب ظریف به‌خاطر یادآوری کشتارهای و جنایتهای این رژیم از شروع انقلاب و 7 قتل‌عام است که در شهر اشرف و لیبرتی مرتکب شده است؟
ترس ظریف از این است که این گردهمایی بزرگ در پاریس با افزایش محکومیتهای رژیم از طرف سازمان ملل‌متحد که به 63 مورد رسیده است و همچنین سرکوب زنان و فعالان مدنی و اقلیتهای قومی و مذهبی .... اینها مجموعه‌ای از پارامترها است که باعث خشم و ترس ظریف و اربابانش در تهران شده است.
رژیم ایران می‌خواهد این گردهمایی را با انواع شیوه‌ها کوچک نشان داده و قلب واقعیت کند ولی صحبت از 100هزار ایرانی می‌باشد و نه هزار و حتی 10هزار, لذا وقتی دیپلومات ها و سیاستمداران غربی و عربی و شخصیتهای معروف مانند امیر ترکی فیصل در آن شرکت کرده و آن سخنرانی را در حمایت از اپوزیسیون ایران می‌کند باعث استقبال شورای ملی مقاومت می‌شود چرا که آن را پیام دوستی و همبستگی با اهداف و خواسته‌هایشان عنوان کردند.
سؤال مهم این است که چرا وزیر خارجه رژیم ایران از این گردهمایی و شرکت کنندگان آن به خشم آمده است؟ آیا از سخنرانی مریم رجوی پرزیدنت شورای ملی مقاومت در این گردهمایی ناراحت است هنگامی‌که تأکید کرد اهل تسنن در ایران نیز مورد سرکوب قرار می‌گیرند؟ و یا افزایش سرکوب کردها و عربها و بلوچ ها و سایر اقلیتها و تبعیض نژادی و یا افزایش آمار اعدامها و یا وضعیت اسفبار اقتصادی که رژیم را به ورشکستگی کشانده است؟
شاید هم آنچه غضب ظریف را برانگیخت تأکیدهای مریم رجوی روی هماهنگی داعش با رژیم آخوندی است که هر دو پیام ضداسلام پاک و حنیف را داده و هر دو از شیوه‌های خشن و وحشی شبیه هم استفاده کرده و وجود و حضورشان مشروط به همدیگر است.
خشم ظریف از چیست؟ آیا اپوزیسیون ایران فشارهای بین‌المللی زیادی را روی رژیم می‌آورد؟ به‌طور مشخص بعد از این‌که 18 سازمان حقوقی در فوریه گذشته از شورای حقوق‌بشر سازمان ملل‌متحد خواهان محکومیت نقض حقوق‌بشر توسط این رژیم شد؟ …
آیا خشم و غضب ظریف به‌خاطر یادآوری کشتارهای و جنایتهای این رژیم از شروع انقلاب و 7 قتل‌عام است که در شهر اشرف و لیبرتی مرتکب شده است؟
ترس ظریف از این است که این گردهمایی بزرگ در پاریس با افزایش محکومیتهای رژیم از طرف سازمان ملل‌متحد که به 63 مورد رسیده است و همچنین سرکوب زنان و فعالان مدنی و اقلیتهای قومی و مذهبی .... اینها مجموعه‌ای از پارامترها است که باعث خشم و ترس ظریف و اربابانش در تهران شده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر