لينك به منبع:
- 1397/04/04
آب خوزستان کجاست؟
چه کسی مردم خوزستان را تشنه نگه‌داشته تا آبی را که متعلق به همین مردم است، به صاحبان واقعی این آب و خاک به‌فروشد؟
این
روزها صحنه‌های دلخراش و تکان‌دهنده‌‌یی در شبکه‌های اجتماعی از تشنگی
مردم خوزستان دیده می‌شود که دل هر انسانی را به‌درد می‌آورد. هم‌شهریانم در شهرهای خوزستان فریاد العطش‌شان به آسمان بلند است و فریاد‌رسی نیست، کنار دریا و تشنگی؟!
در شبکه لوله‌کشی آب خوزستان چیست؟
آب نوشیدنی مردم خوزستان
آبی به رنگ خاکستری
به رنگ دوغ
به رنگ طلای سیاه!
آب نوشیدنی با طعم فاضلاب
آبی به رنگ لیمو
آب آشامیدنی همراه با بچه‌قورباغه
آب نوشیدنی گل‌آلود! و...
اینها بخشی از نیش و طعنه‌های ساکنان آبادان و خرمشهر است که سال پیش در شبکه‌های اجتماعی گل کرد.
امروز آب اهواز هم همین‌طور است و
آب سایر شهرهای خوزستان هم بهتر از این نیست. این روزها آب نوشیدنی مردم
خوزستان آن‌چنان شور شده که هنگامی آن را پای گیاه بریزند، گیاه خشک
می‌شود.
سال
گذشته تلویزیون حکومتی گزارشی پخش کرد که در آن مردم شکایت داشتند
لوله‌های آب و فاضلاب اهواز کنار همدیگر و در یک کانال قرار داده شده‌اند!
همان
گزارش می‌گفت مردم این منطقه با این‌که سال‌هاست پیوسته حق اشتراک آب و
فاضلابشان را پرداخت می‌کنند اما در ازای آن، هیچ خدماتی دریافت نمی‌کنند.
در آن گزارش کار به جایی کشیده بود که خبرنگاری هم
که برای تهیه گزارش به مناطق مختلف شهری و به کوت‌عبدالله رفته بود صدای
شکایتش جلوی دوربین بلند شد و خودش هم به صف مردم شاکی پیوست!
آب لوله‌کشی نیست اما اگر پول بدهی آب نوشیدنی فروشی هست!
گرچه مردم خوزستان تشنه‌اند، اما آنها می‌توانند از دهها شرکت ریز و درشت، آب آشامیدنی خریداری کنند!
شرکتهایی که وقتی مردم آب ندارند، فروشندگانشان می‌توانند به سرعت بطری‌ها و گالنهای آب را با قیمت زیاد، تحویل مشتری تشنه‌لب بدهند.
مشکل آنجاست
که این شرکتهای خصوصی ریز و درشت، همان آبی را تصفیه کرده به مردم
می‌فروشند که باید شرکت آب و فاضلاب خوزستان به مردم بدهد، اما نمی‌دهد.
این
شرکتها با استفاده از رانتهای مشخصی، توانسته‌اند آب، تصفیه‌آب و فروش آن
را که تماماً مسئولیت حکومت در قبال مردم است، به مالکیت خود در آورند.
حالا چه کسی این توطئه را طراحی کرده که اول آبِ عمومی را به روی مردم
ببندند و بعد همان آب را توی بطری بسته‌بندی کرده و به همان مردم بفروشند،
مسأله‌یی است که حلش خیلی سخت نیست.
یکبار سیمای آزادی تلویزیون ملی ایران در گزارشی روشنگر نشان داد که به‌عنوان نمونه فردی به اسم سیدحسین حسینی محمدی، مدیرکل صنعت،معدن و تجارت استان بوشهر(در سال ۱۳۹۳) خودش رئیس یکی از این شرکتهای آب‌فروشی به نام نور ویژه است!
اکنون
و با این مقدمات، بدون این‌که وارد هیچ تفسیر و تاویلی شویم می‌توان حدس
زد: چگونه مردم خوزستان تشنه نگه‌داشته می‌شوند تا برخی شرکتها بیایند آنجا
چاه عمیق چند میلیونی و گاه ۶-۷میلیاردی با رانت حکومتی بزنند و بازار و
بساط «آب‌فروشی» راه بیاندازند، اما نظام با تمام عرض و طولش نتواند یک لیوان آب سالم دست مردمی بدهد که به او مالیات می‌دهند!
آب آشامیدنی خوزستان کجاست؟
این
یکی از شگفت‌انگیزترین معماهای این روزگار است که خوزستان با بزرگترین
رودخانه‌های ایران و در کنار دریا دارد با تشنگی دست و پنجه نرم می‌کند! آب
رودخانه‌هایمان کجا رفته؟
این
معمای آسانی نیست، یک گزارش از یکی از شبکه‌های تلویزیونی عراق نشان
می‌دهد که ظریف سال گذشته با مقامات آن کشور درباره صدور آب خوزستان به
بصره مذاکره داشته است. این مطلب در ایران و رسانه‌های ایران هیچ انعکاسی
نداشت و کسی از آن خبری نشنید تا این‌که گزارش کانال تلویزیونی عراق به اسم
(البلادی) آنتنی شد!
و
پس از آن چندین فیلم آماتوری از لوله‌های مردم خودمان روی شبکه‌های
اجتماعی گذاشتند که گفته می‌شد آب شیرین خوزستان را به عراق می‌برند!
در این مورد دولت آخوندها که به‌طور منطقی باید مورد به مورد موضع‌گیری می‌کرد سکوت کرده و هیچ نمی‌گوید!
در
یک مورد دیگر خبر از قرارداد فروش حجم قابل‌توجهی از آب کارون به کویت
برای ۳۰سال می‌رسد. قراردادی که در زمان محمد خاتمی با کویتی‌ها بسته شده و
در رسانه‌های حکومتی همان زمان هم خبرش منتشر شده اما این قرارداد نیز
روشن نیست اکنون در حال اجراست یا نه؟
و
در کنار تمامی این «داده»های حیرت‌انگیز، باز مردم ما می‌مانند و تشنگی و
آبی که باید از شرکتهایی خریداری کنند که روشن نیست این آب را از کجا
آورده‌اند که شرکت آبفای خوزستان نمی‌تواند از همانجا به مشترکینش آب‌رسانی
کند. مشترکینی که هر ماه دارند مالیات استفاده از خدمات شهری هم می‌دهند و
مالیات آب هم می‌دهند و از نظر قانونی هم مالک درجه یک آب به‌عنوان یکی از
اصلی‌ترین منابع عمومی مملکتی هستند.
آخوندها
عنوان می‌کنند که آب در شمار «انفال» یعنی مطابق شرع آنها هم آب جزء اموال
عمومی است و غیرقابل مالکیت! اما روشن نیست چرا و چگونه برخی مقامات
حکومتی می‌توانند با حفر چاه‌های چندمیلیاردی، آبهای فسیلی متعلق به
نسل‌های بعدی این مملکت را استخراج کرده و به صاحبان همین آب و خاک
بفروشند؟
آب‌فروش‌ها چه رابطه‌‌یی با حکومت دارند؟
در انتهای این نوشته می‌توانید اسامی بقیهٔ شرکتهای آب‌فروشی خوزستان
را هم ببینید. اینها عموماً همان شرکتهایی هستند که این روزها توی کوچه و
خیابان و سوپرمارکتها آب نوشیدنی در بطری یا گالنهای با حجم متفاوت را به
قیمت مقطوع! به همشهریان می‌فروشند! می‌توانید آنها را بشناسید و خودتان
انتخاب کنید که از کدام آقازاده یا آدم خیر و نیکوکاری ” آبی را که متعلق
به خودتان است“ بخرید؟! در اینجا
هم خبرهای مربوط به جیره‌بندی آب در آبادان را بخوانید. شهری که پیش از
حاکمیت آخوندی در منطقه مسکونی کارگران شرکت نفت هم آب آشامیدنی و هم آب
آبیاری آن رایگان بود و به گواهی همه هموطنانی که به آبادان سفر می‌کردند
یکی از گواراترین آبهای آشامیدنی ایران را داشت.
اسامی برخی شرکتهای فروشنده آب نوشیدنی به مردم خوزستان
آب
معدنی کیانی در باغملک، صنایع بهداشتی آشامیدنی نوید آناهیتا در اهواز،
شرکت تعاونی آرش آبنوش در شادگان، خدمات بازرگانی صنعتی نخل آب اروند در
خرمشهر تا ۲۰شرکت دیگری که هر کدام متعلق به یکی از وابستگان رژیم هستند و
در چپاول مردم مسابقه می‌گذارند.
|
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر