لينك به منبع:
12 اردیبهشت
س.ع.نسیمدرختی سایهافکن بر «زبـان» و شکوه «پارسی» را در جهان و
به هر برگی جهان را کرد معنا ـ چه معناهای زیبا و فریبا ـ
معانیها لطیف و ژرف و گلچین به خوی و مهر و لطف عشق، آذین
بشارتهای شورانگیز و دلکش ز سروی از سخن ـ مغرور و سرکش ـ
به لطف طبع و موسیقی، غزلپوش چه زینتهای جانآذین و مدهوش
چه نقشی کرد بر دیبای فکرش کنار آیـهها بنشست ذکرش
چه آتشها ز جان واژه انگیخت هنر را با زبـان خلق، آمیخت
چه پیرنگی به رنگ واژهها داد چه ناقوسی به زنگ واژهها داد
خرامی خوش لطافتهای حافظ خوشا بـزم و ضیافتهای حافظ
خوشا این کلک ـ این دنیای پـرنوش ـ خوشا حافظ ـ ز کلک عشق، مدهوش ـ
چنان همرنگ با هستی، غزل کِشت عمارتهای پـر گُل، خشت بر خشت
ز حسن یوسف و روی فرحناک ز بوی لالـههـای پیرهنچاکز مـرگ دیـو و میلاد فـرشته نویدی ـ گو که بر جانش سرشته ـ
دل از شیخ ریـا و محتسب کند ـ چو با رندان آزادیست پیوند ـ
به خوان زاهد و سالوس ننشست ز طوق حاکم و زرق و زرش رست
امیرِ مهر را سلطان جان کرد صبا را پیک یار مهربان کرد
ز چنگ نظم، بیرون جست شعرش کجا گنجد به نظمی شعرِ سرکش؟
سپهداران، سلاطین و سکندر کجا یـابند اورنگ قلندر؟
سفیر تخت فیروزینشان کو؟ امیر بیزمین و بیزمان کو؟
امیران، خسروان، شیخان، کجایند؟ کدامین در ضمیر خلق پایند؟
کدامین را ندای این جهان است؟ ـ ولی حافظ صدای جاودان است...
چو انسانی در این عالم نشاید «جهان و عالمی دیگر بباید»
درختی سایهافکن بر «زبـان» و شکـوه آدمـی را در زمـان و...
بشارت داد تاریخم که: هی! های! ز آزادی، هنر آموز و میپای...
12 اردیبهشت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر