جستجوی این وبلاگ

۱۳۹۶ اردیبهشت ۱۴, پنجشنبه

خوشا کـلک و ضیافت‌های حافظ

لينك به منبع:



درختی سایه‌افکن بر «زبـان» و              شکوه «پارسی» را در جهان و
به هر برگی جهان را کرد معنا               ـ چه معناهای زیبا و فریبا ـ
معانی‌ها لطیف و ژرف و گلچین             به خوی و مهر و لطف عشق، آذین
بشارت‌های شورانگیز و دلکش              ز سروی از سخن ـ مغرور و سرکش ـ
به لطف طبع و موسیقی، غزل‌پوش         چه زینت‌های جان‌آذین و مدهوش
چه نقشی کرد بر دیبای فکرش              کنار آیـه‌ها بنشست ذکرش
چه آتش‌ها ز جان واژه انگیخت‌               هنر را با زبـان خلق، آمیخت
چه پیرنگی به رنگ واژه‌ها داد                 چه ناقوسی به زنگ واژه‌ها داد
خرامی خوش لطافت‌های حافظ             خوشا بـزم و ضیافت‌های حافظ
خوشا این کلک ـ این دنیای پـرنوش ـ        خوشا حافظ ـ ز کلک عشق، مدهوش ـ
چنان همرنگ با هستی، غزل کِشت       عمارت‌های پـر گُل، خشت بر خشت
ز حسن یوسف‌ و روی فرحناک               ز بوی لالـه‌هـای پیرهن‌چاک 
ز مـرگ دیـو و میلاد فـرشته                   نویدی ـ گو که بر جانش سرشته ـ
دل از شیخ ریـا و محتسب کند                ـ چو با رندان آزادی‌ست پیوند ـ
به خوان زاهد و سالوس ننشست           ز طوق حاکم و زرق و زرش رست
امیرِ مهر را سلطان جان کرد                  صبا را پیک یار مهربان کرد
ز چنگ نظم، بیرون جست شعرش          کجا گنجد به نظمی شعرِ سرکش؟
سپهداران، سلاطین و سکندر               کجا یـابند اورنگ قلندر؟
سفیر تخت فیروزی‌نشان کو؟                 امیر بی‌زمین و بی‌زمان کو؟
امیران، خسروان، شیخان، کجایند؟        کدامین در ضمیر خلق پایند؟
کدامین را ندای این جهان است؟           ـ ولی حافظ صدای جاودان است...
چو انسانی در این عالم نشاید               «جهان و عالمی دیگر بباید»
درختی سایه‌افکن بر «زبـان» و               شکـوه آدمـی را در زمـان و...
بشارت داد تاریخم که: هی! های!           ز آزادی، هنر آموز و می‌پای...
                                                                                س.ع.نسیم
                                                                             12 اردیبهشت

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر