لينك به منبع:
فاجعه عمیق بیکاری!
آمار
بیکاران در نظام ولایت‌فقیه حکایت از عمق فاجعه‌ای است که زندگی مردم
ایران را در نوردیده است. البته به‌دست آوردن آمار دقیق از بیکاران در این
نظام کاری غیرممکن است، دولت آخوند روحانی با رقم سازی تلاش می‌کند که این
معضل را کوچک جلوه نماید، اما آمارهای دیگر از بیکاری تکان‌دهنده است:
مرکز آمار رژیم آمار بیکاران را دو میلیون و 729هزار نفر اعلام کرد. (خبرگزاری حکومتی تسنیم 9آبان 95)
یحیی آل اسحاق آمار مرکز آمار واقعیت ندارد، بیکاری ۵ تا ۶ میلیون نفری به واقعیت نزدیک‌تر است. (خبرگزاری حکومتی تسنیم 25بهمن 95)
5 و 7 دهم میلیون نفر درس خواندند تا 'تحصیلکرده بیکار' شوند، یعنی نیمی از فارغ‌التحصیلان بیکارند. (سایت حکومتی تابناک 22 شهریور 95)
حجت الله میرزایی، معاون وزیر کار رژیم: بیکاران کشور بین ۶ تا ۷ میلیون نفر می‌باشد. (خبرگزاری حکومتی فارس 29خرداد95)
صادق زیباکلام از مهره‌های باند روحانی گفت: 7 میلیون بیکار داریم. (سایت حکومتی اقتصاد نیوز 2آذر 95)
سایت حکومتی اقتصاد نیوز ازقول یکی از مهره‌های رژیم می‌نویسد: این نگرانی وجود دارد که 12 میلیون بیکار و 30 میلیون فقیر نسبت به آینده کشور بدبین شوند.
این آمار در حالی است که از نظر دولت آخوند روحانی شاغل کسی است که هفته‌یی 1ساعت کار کند، که حتی باعث تمسخر مجری تلوزیزن رژیم هم شده است:
تلویزیون شبکه 2 رژیم 1اردیبهشت 94: «.. این تعریفی که برای بیکاری در نظر گرفتن به نظر یک مقدار عجیب می‌آد.. می گن که کسی که در هفته یک ساعت کار بکنه من عرضم اینه که در روز یکی دو تا شیفت هم کار بکنه نمی‌تونه جمع کنه زندگی شو».
البته وقتی به زنان می‌رسیم آمار بیکاری بسیار بالاتر است و بیش از 85 درصد زنان هیچ نقشی در اقتصاد کشور ندارند، از 27 میلیون زن در سن کار فقط 3 میلیون نفر به کار مشغولند.
پدیده بیکاری برای رژیم تبدیل به یک ابر چالش و یک بحران شده است، اما دولت آخوند روحانی به‌جای حل مشکل با رقم سازی و دروغهای بزرگ می‌خواهد که این بحران را کم اهمیت جلوه کند.
روزنامه حکومتی کیهان در این زمینه نوشت: جدیدترین آمار صندوق بین‌المللی نشان می‌دهد وضعیت ایران به‌لحاظ بیکاری در جهان در زمان دولت روحانی 11 پله نزول داشته که به‌معنای بدتر شدن وضعیت بیکاری در ایران است.
همچنین دولت آخوند روحانی مدعی است که سالانه 700هزار شغل ایجاد کرده است که گزارش مرکز آمار خودش زیرآب این حرف را می‌زند که دولت حداکثر سالانه 350هزار شغل ایجاد کرده است. (روزنامه حکومتی کیهان 31 فروردین 96)
واضح است که بحرانهایی مثل سونامی بیکاری با رقم سازی حل نخواهد شد، و تا غارت و چپاول این نظام هست، هیچ مشکلی از مردم ایران حل نخواهد شد.
به هرحال به واقع چقدر از مردم ایران بیکارند یا می‌شود بیکار حساب کرد و بیکار به چه کسی گفته می‌شود؟
بیکار در اقتصاد به فردی گفته می‌شود که در سن کار (۱۵ تا ۶۵ سال) و جویای کار باشد اما شغل یا منبع درآمدی پیدا نکند. کودکان و افراد مسن از آن جهت که قادر به انجام کار نیستند، جزو جمعیت فعال به حساب نمی‌آیند. زنان خانه‌دار و دانشجویان اگر جویای کار نباشند، جزو جمعیت فعال شمرده نمی‌شوند، اما در عرف حتی به کسانی که مشغول به کارهایی مانند دستفروشی یا شغل‌های موقت با درآمد پایین می‌باشند نیز بیکار پنهان گفته می‌شود و این افراد را بیکار محسوب می‌کنند.
دولت آخوند روحانی مدعی است که در تولید شغل رکورد زده، این حرف را مشاور اقتصادی آخوند روحانی گفت. در حالیکه ارگانهای مختلف رژیم از جمله مرکز آمار رژیم زیرآب حرف این دولت را می‌زنند. زیبا کلام تئوریسین به‌اصطلاح اصلاحات گفت: شواهد نشان می‌دهد که تعداد بیکاران در دولت روحانی از ۷ میلیون به ۸ میلیون نفر رسیده است.
اما بهترین شاخص را می‌شود در تعطیلی صنایع دید که به گفته خودشان 60 درصد صنایع کشور تعطیل یا نیمه تعطیل است، پس با این میزان تعطیلی صنایع، بیکاری بیشتر می‌شود و نه کمتر، حتی کارخانه‌های بسیار قدیمی ایران یکی پس از دیگری تعطیل شده‌اند مانند، کارخانه مینو، ارج، داروگر، آزمایش، پارس الکتریک، پلی‌اکریل اصفهان، کاشی ایرانا، ماشین‌سازی تبریز، ایساک، دوچرخه‌سازی ایساک، قند ورامین، روغن‌نباتی‌قو، چیت‌سازی ری و ایران چوب. البته اینها تنها بخشی از کارخانه‌های مهم تولیدی کشور بودند که از دور خارج شده و تعطیل شده‌اند و کارگران آنها به خیل بیکاران پیوسته‌اند.
از طرفی این بحران اونقدر گسترده است که حتی مراجع تقلید حکومتی هم وارد این موضوع شدند و هشدار دادند که آقا وضع خراب است.
«علوی گرگانی از خدمتکاران و دولت خواست به مسأله بیکاری توجه بیشتری کنند و تأکید کرد: بیکاری جوانان برای خانواده‌ها تبدیل به مصیبتی بزرگ شده و همه دلسوزان مردم و کشور را نگران کرده است». (خبرگزاری حکومتی تسنیم 15 فروردین 1396)
روحانی مدعی است که با سرمایه‌گذاری امکان حل مسأله بیکاری وجود دارد، به‌خصوص وی در دوران پسابرجام بارها این مسأله را طرح کرده است.
واقعیت این است که برای تولید یک شغل پایدار سرمایه‌یی معادل 200 تا 300 میلیون تومان نیاز است، حال اگر متوسط بیکاران را 10 میلیون نفر در نظر بگیریم، و سرمایه ایجاد شغل پایدار 250 میلیون، حاصل ضرب این دو عدد یک عدد نجومی بیش از 625 میلیارد دلار خواهد شد، که کاملاً معلوم است که این رژیم نه می‌خواهد و نه توان این را دارد که این میزان سرمایه را در بخش کار و صنعت سرمایه‌گذاری کند.
در نتیجه تمام ادعاهای این دولت و هر دولتی که در این رژیم روی کار بیاید حرفی تبلیغاتی و دروغ و غیرواقعی است، حل و فصل مسأله بیکاری فقط در زیر سایه یک حکومت مردمی امکانپذیر است که تمامی سرمایه‌های این کشور را برای مردم بکار بگیرد.
این جمله رفسنجانی که گفته بود نمی‌دانم چطوری 700، 800 میلیارد دلار را در چند سال خوردند، یعنی سرمایه و پولش بوده اما غارت شده و از بین رفته است، به تنهایی برای اثبات این واقعیت کافی است.
مرکز آمار رژیم آمار بیکاران را دو میلیون و 729هزار نفر اعلام کرد. (خبرگزاری حکومتی تسنیم 9آبان 95)
یحیی آل اسحاق آمار مرکز آمار واقعیت ندارد، بیکاری ۵ تا ۶ میلیون نفری به واقعیت نزدیک‌تر است. (خبرگزاری حکومتی تسنیم 25بهمن 95)
5 و 7 دهم میلیون نفر درس خواندند تا 'تحصیلکرده بیکار' شوند، یعنی نیمی از فارغ‌التحصیلان بیکارند. (سایت حکومتی تابناک 22 شهریور 95)
حجت الله میرزایی، معاون وزیر کار رژیم: بیکاران کشور بین ۶ تا ۷ میلیون نفر می‌باشد. (خبرگزاری حکومتی فارس 29خرداد95)
صادق زیباکلام از مهره‌های باند روحانی گفت: 7 میلیون بیکار داریم. (سایت حکومتی اقتصاد نیوز 2آذر 95)
سایت حکومتی اقتصاد نیوز ازقول یکی از مهره‌های رژیم می‌نویسد: این نگرانی وجود دارد که 12 میلیون بیکار و 30 میلیون فقیر نسبت به آینده کشور بدبین شوند.
این آمار در حالی است که از نظر دولت آخوند روحانی شاغل کسی است که هفته‌یی 1ساعت کار کند، که حتی باعث تمسخر مجری تلوزیزن رژیم هم شده است:
تلویزیون شبکه 2 رژیم 1اردیبهشت 94: «.. این تعریفی که برای بیکاری در نظر گرفتن به نظر یک مقدار عجیب می‌آد.. می گن که کسی که در هفته یک ساعت کار بکنه من عرضم اینه که در روز یکی دو تا شیفت هم کار بکنه نمی‌تونه جمع کنه زندگی شو».
البته وقتی به زنان می‌رسیم آمار بیکاری بسیار بالاتر است و بیش از 85 درصد زنان هیچ نقشی در اقتصاد کشور ندارند، از 27 میلیون زن در سن کار فقط 3 میلیون نفر به کار مشغولند.
پدیده بیکاری برای رژیم تبدیل به یک ابر چالش و یک بحران شده است، اما دولت آخوند روحانی به‌جای حل مشکل با رقم سازی و دروغهای بزرگ می‌خواهد که این بحران را کم اهمیت جلوه کند.
روزنامه حکومتی کیهان در این زمینه نوشت: جدیدترین آمار صندوق بین‌المللی نشان می‌دهد وضعیت ایران به‌لحاظ بیکاری در جهان در زمان دولت روحانی 11 پله نزول داشته که به‌معنای بدتر شدن وضعیت بیکاری در ایران است.
همچنین دولت آخوند روحانی مدعی است که سالانه 700هزار شغل ایجاد کرده است که گزارش مرکز آمار خودش زیرآب این حرف را می‌زند که دولت حداکثر سالانه 350هزار شغل ایجاد کرده است. (روزنامه حکومتی کیهان 31 فروردین 96)
واضح است که بحرانهایی مثل سونامی بیکاری با رقم سازی حل نخواهد شد، و تا غارت و چپاول این نظام هست، هیچ مشکلی از مردم ایران حل نخواهد شد.
به هرحال به واقع چقدر از مردم ایران بیکارند یا می‌شود بیکار حساب کرد و بیکار به چه کسی گفته می‌شود؟
بیکار در اقتصاد به فردی گفته می‌شود که در سن کار (۱۵ تا ۶۵ سال) و جویای کار باشد اما شغل یا منبع درآمدی پیدا نکند. کودکان و افراد مسن از آن جهت که قادر به انجام کار نیستند، جزو جمعیت فعال به حساب نمی‌آیند. زنان خانه‌دار و دانشجویان اگر جویای کار نباشند، جزو جمعیت فعال شمرده نمی‌شوند، اما در عرف حتی به کسانی که مشغول به کارهایی مانند دستفروشی یا شغل‌های موقت با درآمد پایین می‌باشند نیز بیکار پنهان گفته می‌شود و این افراد را بیکار محسوب می‌کنند.
دولت آخوند روحانی مدعی است که در تولید شغل رکورد زده، این حرف را مشاور اقتصادی آخوند روحانی گفت. در حالیکه ارگانهای مختلف رژیم از جمله مرکز آمار رژیم زیرآب حرف این دولت را می‌زنند. زیبا کلام تئوریسین به‌اصطلاح اصلاحات گفت: شواهد نشان می‌دهد که تعداد بیکاران در دولت روحانی از ۷ میلیون به ۸ میلیون نفر رسیده است.
اما بهترین شاخص را می‌شود در تعطیلی صنایع دید که به گفته خودشان 60 درصد صنایع کشور تعطیل یا نیمه تعطیل است، پس با این میزان تعطیلی صنایع، بیکاری بیشتر می‌شود و نه کمتر، حتی کارخانه‌های بسیار قدیمی ایران یکی پس از دیگری تعطیل شده‌اند مانند، کارخانه مینو، ارج، داروگر، آزمایش، پارس الکتریک، پلی‌اکریل اصفهان، کاشی ایرانا، ماشین‌سازی تبریز، ایساک، دوچرخه‌سازی ایساک، قند ورامین، روغن‌نباتی‌قو، چیت‌سازی ری و ایران چوب. البته اینها تنها بخشی از کارخانه‌های مهم تولیدی کشور بودند که از دور خارج شده و تعطیل شده‌اند و کارگران آنها به خیل بیکاران پیوسته‌اند.
از طرفی این بحران اونقدر گسترده است که حتی مراجع تقلید حکومتی هم وارد این موضوع شدند و هشدار دادند که آقا وضع خراب است.
«علوی گرگانی از خدمتکاران و دولت خواست به مسأله بیکاری توجه بیشتری کنند و تأکید کرد: بیکاری جوانان برای خانواده‌ها تبدیل به مصیبتی بزرگ شده و همه دلسوزان مردم و کشور را نگران کرده است». (خبرگزاری حکومتی تسنیم 15 فروردین 1396)
روحانی مدعی است که با سرمایه‌گذاری امکان حل مسأله بیکاری وجود دارد، به‌خصوص وی در دوران پسابرجام بارها این مسأله را طرح کرده است.
واقعیت این است که برای تولید یک شغل پایدار سرمایه‌یی معادل 200 تا 300 میلیون تومان نیاز است، حال اگر متوسط بیکاران را 10 میلیون نفر در نظر بگیریم، و سرمایه ایجاد شغل پایدار 250 میلیون، حاصل ضرب این دو عدد یک عدد نجومی بیش از 625 میلیارد دلار خواهد شد، که کاملاً معلوم است که این رژیم نه می‌خواهد و نه توان این را دارد که این میزان سرمایه را در بخش کار و صنعت سرمایه‌گذاری کند.
در نتیجه تمام ادعاهای این دولت و هر دولتی که در این رژیم روی کار بیاید حرفی تبلیغاتی و دروغ و غیرواقعی است، حل و فصل مسأله بیکاری فقط در زیر سایه یک حکومت مردمی امکانپذیر است که تمامی سرمایه‌های این کشور را برای مردم بکار بگیرد.
این جمله رفسنجانی که گفته بود نمی‌دانم چطوری 700، 800 میلیارد دلار را در چند سال خوردند، یعنی سرمایه و پولش بوده اما غارت شده و از بین رفته است، به تنهایی برای اثبات این واقعیت کافی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر