لينك به منبع:
کنفرانس در مجلس ملی فرانسه با حضور رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت
مجلس فرانسه – قسمت چهارم و آخر ـ 17 ژانویه2017
سخنرانی فیلیپ گوسلن - نماینده مجلس ملی فرانسهخانم رئیس‌جمهور، دوستان عزیز از ایران و از فرانسه در ایران و از ایران در فرانسه، می‌خواهم نخست در آغاز سال، خالصانه‌ترین آرزوهایم را به شما بیان کنم، آرزوهایی خالصانه برای ایران و برای مبارزاتی که شما به‌پیش می‌برید، برای این روحیه آزادی و دموکراسی‌خواهی که شما خانم رئیس‌جمهور به‌پیش می‌برید همراه با کسانی که در کنار شما هستند. من سال نو خوبی را برای مردم ایران آرزو می‌کنم چون بحث بر سر همه مردم ایران است و همچنین طبعاً آرزوی تغییرات دموکراتیک و تغییر رژیم و اینجا مسئولیت بر عهده حکومت‌هاست و نه ملت‌ها. ملتهایی که خیلی اوقات نخستین کسانی هستند که پیامدهای اقدامات حکومتها را تحمل می‌کنند. سال 2016 با تصویری به پایان رسید که مقداری پیچیده است. توافق‌هایی منعقد شد، انتخاباتی نیز صورت گرفت، در آمریکا رئیس‌جمهوری هست که شاید جهت‌گیریهای متفاوتی داشته باشد. ما نیز در فرانسه وارد دوران خاصی می‌شویم، دوران انتخابات ریاست‌جمهوری که مسائل مهمی مطرح می‌شود. من آرزو می‌کنم که سال 2017 فارغ از مشکلات موجود و نیز برخی علائم امیدوارکننده از جمله جابه‌جایی ساکنان (از زندان لیبرتی) که توانستند از کمپ‌ها به محل‌های دیگری منتقل بشوند، این آرزو را می‌کنم که حکومت‌های آمریکا و فرانسه ادامه بدهند و حتی بیش از پیش در کنار شما باشند تا شما بتوانید خانم رئیس‌جمهور و دوستان گرامی ایرانی مبارزه خودتان را به‌نحوی صلح‌آمیز و مصمم به‌پیش ببرید با تکیه بر نکات اصلی و مختلف تعهدات و برنامه شما در سال 2013 که همواره کاملاً به‌روز است و بر این روحیه آزادی، برابری و برادری دوباره صحه می‌گذارد؛ طبعاً به شیوه‌یی ایرانی و البته این مشروع است؛ ولی همچنین با الهام از رویکرد ما از سال 1789. با احترام به ارزش‌های مشترک به‌رغم تفاوت‌های فرهنگی‌مان، همواره مکمل یکدیگر هستیم در هر صورت، مطمئن باشید که در ورای گوناگونی‌مان و فراتر از کسانی که امشب اینجا هستند، همواره چه در راست و چه در چپ -با احترام به اختلافاتمان- پارلمانترهای فرانسوی در کنار شما خواهند بود، برای دفاع از آرمانی که شما از آن حمایت می‌کنید، آرمان شرافتمندانه مردم ایران. بله! همواره در مجلس ملی و سنای فرانسه، پارلمانترهایی در کنار ایران خواهند بود. از شما سپاسگزارم.
سخنرانی پاسکال دوگیلم- نماینده مجلس ملی فرانسه
متشکرم، خانم رئیس‌جمهور، آقای سفیر، دوستان و همکاران گرامی، همه پارلمانترهای استان دوردون اینجا نیستند، آنها 4نفرند که همگی از مقاومت ایران حمایت می‌کنند و تقریباً مرا موظف کردند که بگویم، آنهایی هم که حضور ندارند، امشب با شما هستند. بعد از سخنرانی پرفسور آلخو ویدال کوادراس چه می‌توان گفت و اضافه کرد؟ او به‌خوبی آنچه را که ما در مورد آن اتفاق‌نظر داریم بیان کرد. من حدود 10سال است (که حامی مقاومت ایران هستم) و می‌خواهم از شما خانم رئیس‌جمهور تشکر کنم و از همه زنان و مردانی که در کنار شما هستند که نمایندگان را همراهی کردید و این امکان را به آنها دادید که نسبت به وضعیت ایران و این منطقه از جهان اشراف پیدا کنند، این‌که چه‌طور رژیم آخوندها در ایران که به هیچ‌وجه قابل اعتماد نیست و پروفسور آن‌را اثبات کرد، این منطقه از جهان و ایران را تحت ستم قرار داده است. (رژیمی که) کشورهای دموکراتیک ما سال‌هاست تمایل داشته‌اند در قبال آن یا چشمانشان را ببندند یا اقدامات کافی به‌عمل نیاورند و یا به‌قدر کافی به مسائل مربوط به آزادیهای فردی و جمعی نپردازند و به‌طور خلاصه چشمانشان را روی وقایع دردناکی که رخ داده بسته‌اند. ما طی سال‌ها مبارزه اشرفی‌ها را دنبال کردیم و دیدیم که چه‌طور در کمپ لیبرتی حملات دردناک و خونین رخ داد و البته سرانجام این مسأله در سال 2016 به نتیجه رسید، به یمن اقدامات کشورهای اروپایی، از جمله آلبانی که در قلب مباحثات امروز ما بر سر مسائل مربوط به آزادی‌ها نیستند، اما توانستند برای حل وضعیت دردناکی که اعضای مقاومت ایران در کمپ لیبرتی پشت سر گذاشتند، اقدام کنند. امروز به‌نظرم در استمرار اقدامات و حمایتهایی که می‌توانیم از شما خانم رئیس‌جمهور و از مقاومت ایران به‌عمل بیاوریم، باید کاری کنیم که بر سر مسأله حقوق بنیادین آزادی‌ها، هرگز معامله نکنیم. این آرزویی است که می‌توانیم برای سال 2017 بیان کنیم، چیزی است که باید در مباحثات در سطح اروپا مطرح شود، ولی به‌نظرم کشورها نیز خودشان باید نقشی را ایفا کنند. از این زاویه، فرانسه نیز هم‌چون سایرین نقش خودش را خواهد داشت؛ این نبرد بر سر ارزش‌های مشترک که شما از آن دفاع می‌کنید، فقط در صورتی به نتیجه می‌رسد که ما از هیچ‌چیز کوتاه نیاییم. همه مقاومتهایی که در طول تاریخ معاصر ما یا 50سال اخیر به نتیجه رسیده‌اند، به این علت موفق شده‌اند که توانسته‌اند حمایتهایی را در خارج از مرزهایشان بیابند و بسیج کنند، علاوه بر مقاومت در داخل، حمایتها از خارج از مقاومت باعث می‌شوند که بتوانیم به‌نحوی منطقی مسأله دموکراسی را در کشور بزرگی مثل ایران به نتیجه برسانیم. به‌عنوان آرزو: باید در این کشور مثل همه مناطق جهان، و این خواست همه ماست، یک صلح بادوام برقرار شود، چون همین باید هدف مشترک ما باشد؛ و طبعاً آزادی، برخورداری هم زنان و هم مردان از همه حقوق و نیز برخورداری همگانی از صلح. با این امید، بار دیگر از شما تشکر می‌کنم و به شما تبریک می‌گویم.
سخنرانی سناتور ژان پیر میشل
خانم رئیس‌جمهور
همکاران عزیز
دوستان عزیز
ابتدا می‌خواستم تبریکات خودم را برای سال جدید به‌طور خاص برای آنانی که در تیرانا هستند تقدیم کنم استواری آنها را به‌رغم همه آنچه که تحمل و تجربه کرده‌اند، به‌رغم شکنجه‌ها و جراحتها و بیماریها و تحمیل تبعید و حملات موشکی بی‌وقفه، همواره شاهد بوده‌ایم. ین افراد همواره حاضرند برای مقاومت ایران برای حقوق‌بشر بجنگند و خواهان حمایت ما در این مسیر هستند و ما این حمایت را از آنان خواهیم کرد.
در فرانسه هم انتخابات ریاست‌جمهوری خواهیم داشت. و من در این رابطه یک کلام بگویم و بعد حرفهایم را تمام کنم. در مباحثه‌ای که ما در تلویزیون می‌بینیم و چیزی که قبلاً دیدیم و چیزی که در حال حاضر می‌بینیم این است که سیاست خارجی جایگاه وسیعی را در این مباحثه‌ها ندارد.
با این‌حال شاهد آن هستیم که از وقتی توافق اتمی امضا شده در ظرف مدت کوتاهی از طرف سیاستمداران خارجی شاید، و به هر جهت سیاستمداران فرانسوی، به ایران رفته‌اند برای بردن پیشنهادات.
با این‌حال آرزو دارم که کاندیداهای ما و بهرصورت رئیس‌جمهور آینده ما هر که باشد ابعاد مسأله را دریابد. منظورم چیزی است که اینجا و آنجا در سنا گفته شده و گفته‌ایم درباره ابعاد مسأله یعنی این‌که در این دیکتاتوری و در این حکومت مذهبی هیچ چیز نمی‌شود روی آن بنا کرد. هیچ چیز نمی‌شود روی آن بنا کرد. و این حکومت مشکل حیاتی منطقه هست و این تماماً نادیده انگاشته شده، فراموش شده است. و دیپلوماسی ما نه از طرف وزارت‌خارجه بلکه از طرف قدرتهای صنعتی، به‌وسیله توتال به‌وسیله شرکتهای نفتی و دیگران که تماماً بر مردان سیاسی ما تسلط دارند. پیش می‌رود.
بنابراین مصرانه آرزومندم که با آگاهی کامل نسبت به همه چیز، رئیس‌جمهور آینده ما و اطرافیان او و کسانی که او را حمایت می‌کنند، از جناح چپ و یا جناح راست، تدبیر درستی در تعامل با رژیم ایران داشته باشند. و این فراخوان من است و معتقدم که کمیته ما در سنا و مجلس می‌تواند امیدوار باشد که این فراخوان را خطاب به کاندیدای آینده عمومی کند و این افتخار فرانسه هست که بمعنای واقعی عملکردش را که من همواره مورد انتقاد قرار داده‌ام نسبت به رژیم ایران به‌طور کامل عوض کند. و طبعاً این به نفع مردم ایران و به نفع ثبات در منطقه و به نفع فرانسه هم خواهد بود.
سخنرانی فرانسوا کلکومبه – بنیانگذار سندیکای قضات فرانسه
خانم رئیس جمهور، دوستان عزیز، آقای سفیر
بسیار مفتخرم که در پایان کنفرانس امروز چند کلمه صحبت کنم. جلسات متعددی در مورد مسأله ایران، گاه همراه با نگرانی و گاه توأم با امیدواری، برگزار شده و همین مسأله است که امروز ما را بار دیگر گردهم آورده است. سعی می‌کنم به جنبه‌های مثبت آنچه امروز ما را گردهم آورده بپردازم. در ابتدا به یاد داشته باشیم که این رژیم وحشتناک حاکم بر ایران مدتهای طولانی، از سال 1979، در قدرت است. تنها مخالفان واقعی، مجاهدین خلق ایران بودند. حق با آنها بود. البته بهای سنگینی پرداختند، اما حق با آنها بود. بسیاری از دیگر مخالفان توسط رژیم از بین رفتند و این رژیم حاکم شد و حاکمیت خود را با رعب و وحشت تحکیم کرد و این کار را مانند تمام رژیمهای کمابیش مشابه به دو طریق انجام داد. در فرانسه هم شاهد همین روند بوده‌ایم، یعنی رژیمهای توتالیتر برای فشرده کردن صفوف مردم دست به جنگ می‌زنند. مرحله دوم پس از جنگ، ایجاد رعب و وحشت در داخل کشور و سرکوب ملت تحت این عنوان است.
تحریمهای اعمال شده در ابتدای رژیم با این هدف برقرار شد که دوران پس از انقلاب گذرا است و آسیبها و بلا های وارده که می‌توان گفت اغلب سنگدلانه و توأم با بی‌عدالتیها و ستم های بسیار بوده، مانند سایر انقلابها به انتها خواهد رسید. اما چنین نشد. و حتماً توجه کرده اید که باید واقعاً کور بود و از تاریخ بی‌اطلاع تا امکان چنین تصوری را به خود راه داد. به گمان من پارلمانترها و گردشگرانی که به ایران سفر می‌کنند نمی‌توانند نبینند و متوجه نشوند که این رژیم هم‌چنان با ارعاب و وحشت پراکنی روزمره به حکومت ادامه می‌دهد. این وحشت پراکنی را از طریق اعدامها و همان‌طور که پیش از من اشاره شد، اعدام نوجوانان با اتهاماتی به بهانه‌های مختلف و جرائمی کلی که مجازاتش در هیچ جا اعدام نیست، ادامه می‌دهد. به‌رغم ادعای مراعات کنوانسیونهای بین‌المللی، جوانان 16، 17ساله را به مرگ محکوم و زندانی می‌کنند تا پس از رسیدن به سن قانونی برای کبیر شناخته شدن، اعدام شوند. من واقعاً فکر می‌کنم که یک رژیم باید به‌شدت واپسگرا باشد که در آن اندیشه‌ها و اعمالی این‌گونه ناشایست و شرم‌آور برای انسانیت، محل اجرا بیابد. به‌نظر من این واقعاً منقلب کننده است.
بعد بحث اجرای احکام اعدام در ملأعام است. چرا در ملاء عام؟ طبعاً دلیلی جز ایجاد رعب و وحشت ندارد.
از آن هم نومید کننده‌تر این‌که سال گذشته، و این را با نگاه یک فرانسوی از فرانسه می‌گویم، وضعیت از پیش هم نومید کننده‌تر شده است. اول این‌که شاهد بالا گرفتن موج تروریسم بودیم که بخشی از آن به مسائل خاور دور [خاور میانه] مربوط است و آمریکاییها با این پدیده پیش از ما برخورد کردند. اما ما با نگاهی قدری نخوت بار و تحقیر‌آمیز و حتی استهزا آمیز به واکنشهای آنها نگریستیم. گفتیم دارند آزادیهای مردمشان را محدود می‌کنند و نظایر آن... اما خود ما وقتی با وضعیت مشابهی روبه‌رو شدیم، چه کردیم؟ دقیقاً همان واکنش را نشان دادیم. یعنی واکنش دفاعی گاه بسیار خشن و گاه مغشوش و نامتعین که عمیقاً تمام کشورهایی که مواجه با این وضعیت بودند را متأثر می‌سازد. ما هم‌اکنون چنین وضعیتی داریم.
نکته بعدی این‌که دیده‌ایم منازعات خاورمیانه به کجا کشیده است، زیرا نه تنها سوریه، بلکه هم‌اکنون لبنان هم به‌شدت در هم ریخته است. بعد مسأله عراق است که این روزها کمتر از آن صحبت می‌شود، اما در این کشور جوامع مختلف به‌نحوی خشونت‌بار و فاجعه‌آمیز رو در رو قرار گرفته‌اند و وضعیت تا بهبود فاصله زیادی دارد.
اما همواره امور و وقایعی هست که می‌تواند قدری امیدواری بدهد. من لحظاتی پیش از واکنشهای افکار عمومی صحبت کردم. در این باره باز هم خواهم گفت. به‌نظر من این بسیار مهم است و ما باید به این موضوع توجه بسیار نشان دهیم.
مجاهدین با پارلمانترها و افکار عمومی گفتگو می‌کنند نه با کسانی که در حاکمیت هستند و با فاصله زیاد آنها را زیر نظر دارند، هر چند از آنان حفاظت می‌کنند و آنها را کلاً دوست دارند. نکته دیگری که در این بین مثبت است، این‌که پارلمان فرانسه که به هر حال نقشی در اداره امور کشور دارد، واقعاً کشورمان را با تمام تنوعاتش نمایندگی می‌کند. از پریگور تا پاریس و... تمام این مناطق از سوی کسانی نمایندگی می‌شوند که به وضعیت و برنامه مجاهدین علاقمندند. من خوشحالم که می‌شنوم که [در مورد شما] نوعی وحدت گفتار باقی مانده است. من به‌عنوان رئیس پارلمانترهای گروه حقوق‌بشر به جنبش شما جلب شدم و عده‌یی از دیگر پارلمانترها را با خود همراه کردم. و بر اساس همین مضمون حقوق‌بشر بود که همگی بتدریج هر چند به آهستگی گرد آمدیم. اما خانم رئیس جمهور، افکار عمومی هم از قضا و بتدریج به شما جلب شد، زیرا شما را شناخت، شما کاری کردید و به‌نحوی رفتار نمودید که این گفتگوها موفق بود و ثمره داد و در نتیجه به احتمال بسیار مردم فرانسه بیش از شخصیتهایش پشتیبان شما هستند. این پدیده مهمی است به‌خصوص در حال حاضر که وارد یک سال پر آشوب می‌شویم. اما آنچه مسلم است این‌که تعهداتی که نیروهای مختلف چپ و راست گرفته‌اند، به قوت خود باقی و ادامه خواهد یافت. این بحث وفاداری به آرمان است و تعهداتی که در قبال مجاهدین به عهده گرفته‌ایم.
شما به‌دلیلی کاملاً بر حق به مخالفت با خمینی برخاستید و حق با شما بود و به‌خصوص توانستید طی مدت زمانی طولانی بایستید و پایداری کنید که تحسین برانگیز است. شما برای کشوری که در آن تلاش می‌کنند زنان را به عقب نشستن بسوی خانه‌ها وادار کنند، یک زن را به‌عنوان رئیس‌جمهور برگزیدید که سمبلی قوی است. تنها همین سه نکته آخر برای این‌که من با شما تجدید عهد پشتیبانی کنم کفایت می‌کند که البته برای شما کمک ناچیزی است، اما معتقدم که تمام کسانی که اینجا حضور دارند و دیگرانی که در پی ما خواهند آمد، همین رویه را در پیش خواهند گرفت.
در پایان نظرم این است که سالی که در پیش است شاید سالی باشد که تغییرات بزرگی در ایران در راه باشد و به همین دلیل گفتنیها و تلاشهای بسیار در پیش است.
برای ایران آرزوی فرا رسیدن پیشرفت را دارم، این آرزوی من برای سال نو است و امیدوارم که ایران هر چه سریعتر دموکراسی را تجربه کند.»
دومینیک لوفور – معاون گروه سوسیالیست در مجلس ملی فرانسه
ممنونم فرانسوای عزیز، ژان-پیر عزیز، از هم‌اکنون با شما در همین جا برای پائیز آینده وعده دیدار می‌گذارم،
چرا که خوش‌بین هستم.
مایلم از حضور امانوئل پوالن ، مدیر کل بنیاد دانیل میتران و بعد همکارم، نماینده سابق مجلس ملی، شهردار سابق اوور-سور-اواز، ژان-پیر بکه که در کنار تمام اهالی اوور 35سال است یار و همراه شما بوده و از طریق شخص او بوده که ما از حدود ده سال پیش با شما آشنا شده‌ایم، تشکر کنم.
همچنین خانم رئیس‌جمهور حامل درودهای آندره شاسن هستم که پیامی فرستاده و از من خواسته که منتقل کنم. او مایل بود در بین ما باشد و از جنبش و فعالیتهای شما که هم عادلانه و هم مصممانه و شجاعانه است، قدردانی کند. او مایل بود شخصاً جنایات وحشتناک دولت ملایان را محکوم و حمایت خود از مردم ایران و همبستگی خود با آنان و شما را اعلام کند و مایل است که برگزاری این جلسه با موفقیت قرین گردد و همچنین شما را از عزم راسخ خود در ادامه پشتیبانی از شما در آینده مطمئن سازد و من مطمئنم که ما در کنار آندره در ماه سپتامبر آینده در همین جا خواهیم بود.
این جلسه ما در همین نقطه به پایان می‌رسد. من از همه شما که به دعوت کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک پاسخ مثبت داده اید، تشکر می‌کنم. همچنین از همکاران عزیزم، از آقای سفیر بلومفیلد و شما خانم رئیس جمهور.
از همه خانمها و آقایان حاضر متشکرم.
سخنرانی فیلیپ گوسلن - نماینده مجلس ملی فرانسهخانم رئیس‌جمهور، دوستان عزیز از ایران و از فرانسه در ایران و از ایران در فرانسه، می‌خواهم نخست در آغاز سال، خالصانه‌ترین آرزوهایم را به شما بیان کنم، آرزوهایی خالصانه برای ایران و برای مبارزاتی که شما به‌پیش می‌برید، برای این روحیه آزادی و دموکراسی‌خواهی که شما خانم رئیس‌جمهور به‌پیش می‌برید همراه با کسانی که در کنار شما هستند. من سال نو خوبی را برای مردم ایران آرزو می‌کنم چون بحث بر سر همه مردم ایران است و همچنین طبعاً آرزوی تغییرات دموکراتیک و تغییر رژیم و اینجا مسئولیت بر عهده حکومت‌هاست و نه ملت‌ها. ملتهایی که خیلی اوقات نخستین کسانی هستند که پیامدهای اقدامات حکومتها را تحمل می‌کنند. سال 2016 با تصویری به پایان رسید که مقداری پیچیده است. توافق‌هایی منعقد شد، انتخاباتی نیز صورت گرفت، در آمریکا رئیس‌جمهوری هست که شاید جهت‌گیریهای متفاوتی داشته باشد. ما نیز در فرانسه وارد دوران خاصی می‌شویم، دوران انتخابات ریاست‌جمهوری که مسائل مهمی مطرح می‌شود. من آرزو می‌کنم که سال 2017 فارغ از مشکلات موجود و نیز برخی علائم امیدوارکننده از جمله جابه‌جایی ساکنان (از زندان لیبرتی) که توانستند از کمپ‌ها به محل‌های دیگری منتقل بشوند، این آرزو را می‌کنم که حکومت‌های آمریکا و فرانسه ادامه بدهند و حتی بیش از پیش در کنار شما باشند تا شما بتوانید خانم رئیس‌جمهور و دوستان گرامی ایرانی مبارزه خودتان را به‌نحوی صلح‌آمیز و مصمم به‌پیش ببرید با تکیه بر نکات اصلی و مختلف تعهدات و برنامه شما در سال 2013 که همواره کاملاً به‌روز است و بر این روحیه آزادی، برابری و برادری دوباره صحه می‌گذارد؛ طبعاً به شیوه‌یی ایرانی و البته این مشروع است؛ ولی همچنین با الهام از رویکرد ما از سال 1789. با احترام به ارزش‌های مشترک به‌رغم تفاوت‌های فرهنگی‌مان، همواره مکمل یکدیگر هستیم در هر صورت، مطمئن باشید که در ورای گوناگونی‌مان و فراتر از کسانی که امشب اینجا هستند، همواره چه در راست و چه در چپ -با احترام به اختلافاتمان- پارلمانترهای فرانسوی در کنار شما خواهند بود، برای دفاع از آرمانی که شما از آن حمایت می‌کنید، آرمان شرافتمندانه مردم ایران. بله! همواره در مجلس ملی و سنای فرانسه، پارلمانترهایی در کنار ایران خواهند بود. از شما سپاسگزارم.
سخنرانی پاسکال دوگیلم- نماینده مجلس ملی فرانسه
متشکرم، خانم رئیس‌جمهور، آقای سفیر، دوستان و همکاران گرامی، همه پارلمانترهای استان دوردون اینجا نیستند، آنها 4نفرند که همگی از مقاومت ایران حمایت می‌کنند و تقریباً مرا موظف کردند که بگویم، آنهایی هم که حضور ندارند، امشب با شما هستند. بعد از سخنرانی پرفسور آلخو ویدال کوادراس چه می‌توان گفت و اضافه کرد؟ او به‌خوبی آنچه را که ما در مورد آن اتفاق‌نظر داریم بیان کرد. من حدود 10سال است (که حامی مقاومت ایران هستم) و می‌خواهم از شما خانم رئیس‌جمهور تشکر کنم و از همه زنان و مردانی که در کنار شما هستند که نمایندگان را همراهی کردید و این امکان را به آنها دادید که نسبت به وضعیت ایران و این منطقه از جهان اشراف پیدا کنند، این‌که چه‌طور رژیم آخوندها در ایران که به هیچ‌وجه قابل اعتماد نیست و پروفسور آن‌را اثبات کرد، این منطقه از جهان و ایران را تحت ستم قرار داده است. (رژیمی که) کشورهای دموکراتیک ما سال‌هاست تمایل داشته‌اند در قبال آن یا چشمانشان را ببندند یا اقدامات کافی به‌عمل نیاورند و یا به‌قدر کافی به مسائل مربوط به آزادیهای فردی و جمعی نپردازند و به‌طور خلاصه چشمانشان را روی وقایع دردناکی که رخ داده بسته‌اند. ما طی سال‌ها مبارزه اشرفی‌ها را دنبال کردیم و دیدیم که چه‌طور در کمپ لیبرتی حملات دردناک و خونین رخ داد و البته سرانجام این مسأله در سال 2016 به نتیجه رسید، به یمن اقدامات کشورهای اروپایی، از جمله آلبانی که در قلب مباحثات امروز ما بر سر مسائل مربوط به آزادی‌ها نیستند، اما توانستند برای حل وضعیت دردناکی که اعضای مقاومت ایران در کمپ لیبرتی پشت سر گذاشتند، اقدام کنند. امروز به‌نظرم در استمرار اقدامات و حمایتهایی که می‌توانیم از شما خانم رئیس‌جمهور و از مقاومت ایران به‌عمل بیاوریم، باید کاری کنیم که بر سر مسأله حقوق بنیادین آزادی‌ها، هرگز معامله نکنیم. این آرزویی است که می‌توانیم برای سال 2017 بیان کنیم، چیزی است که باید در مباحثات در سطح اروپا مطرح شود، ولی به‌نظرم کشورها نیز خودشان باید نقشی را ایفا کنند. از این زاویه، فرانسه نیز هم‌چون سایرین نقش خودش را خواهد داشت؛ این نبرد بر سر ارزش‌های مشترک که شما از آن دفاع می‌کنید، فقط در صورتی به نتیجه می‌رسد که ما از هیچ‌چیز کوتاه نیاییم. همه مقاومتهایی که در طول تاریخ معاصر ما یا 50سال اخیر به نتیجه رسیده‌اند، به این علت موفق شده‌اند که توانسته‌اند حمایتهایی را در خارج از مرزهایشان بیابند و بسیج کنند، علاوه بر مقاومت در داخل، حمایتها از خارج از مقاومت باعث می‌شوند که بتوانیم به‌نحوی منطقی مسأله دموکراسی را در کشور بزرگی مثل ایران به نتیجه برسانیم. به‌عنوان آرزو: باید در این کشور مثل همه مناطق جهان، و این خواست همه ماست، یک صلح بادوام برقرار شود، چون همین باید هدف مشترک ما باشد؛ و طبعاً آزادی، برخورداری هم زنان و هم مردان از همه حقوق و نیز برخورداری همگانی از صلح. با این امید، بار دیگر از شما تشکر می‌کنم و به شما تبریک می‌گویم.
سخنرانی سناتور ژان پیر میشل
خانم رئیس‌جمهور
همکاران عزیز
دوستان عزیز
ابتدا می‌خواستم تبریکات خودم را برای سال جدید به‌طور خاص برای آنانی که در تیرانا هستند تقدیم کنم استواری آنها را به‌رغم همه آنچه که تحمل و تجربه کرده‌اند، به‌رغم شکنجه‌ها و جراحتها و بیماریها و تحمیل تبعید و حملات موشکی بی‌وقفه، همواره شاهد بوده‌ایم. ین افراد همواره حاضرند برای مقاومت ایران برای حقوق‌بشر بجنگند و خواهان حمایت ما در این مسیر هستند و ما این حمایت را از آنان خواهیم کرد.
در فرانسه هم انتخابات ریاست‌جمهوری خواهیم داشت. و من در این رابطه یک کلام بگویم و بعد حرفهایم را تمام کنم. در مباحثه‌ای که ما در تلویزیون می‌بینیم و چیزی که قبلاً دیدیم و چیزی که در حال حاضر می‌بینیم این است که سیاست خارجی جایگاه وسیعی را در این مباحثه‌ها ندارد.
با این‌حال شاهد آن هستیم که از وقتی توافق اتمی امضا شده در ظرف مدت کوتاهی از طرف سیاستمداران خارجی شاید، و به هر جهت سیاستمداران فرانسوی، به ایران رفته‌اند برای بردن پیشنهادات.
با این‌حال آرزو دارم که کاندیداهای ما و بهرصورت رئیس‌جمهور آینده ما هر که باشد ابعاد مسأله را دریابد. منظورم چیزی است که اینجا و آنجا در سنا گفته شده و گفته‌ایم درباره ابعاد مسأله یعنی این‌که در این دیکتاتوری و در این حکومت مذهبی هیچ چیز نمی‌شود روی آن بنا کرد. هیچ چیز نمی‌شود روی آن بنا کرد. و این حکومت مشکل حیاتی منطقه هست و این تماماً نادیده انگاشته شده، فراموش شده است. و دیپلوماسی ما نه از طرف وزارت‌خارجه بلکه از طرف قدرتهای صنعتی، به‌وسیله توتال به‌وسیله شرکتهای نفتی و دیگران که تماماً بر مردان سیاسی ما تسلط دارند. پیش می‌رود.
بنابراین مصرانه آرزومندم که با آگاهی کامل نسبت به همه چیز، رئیس‌جمهور آینده ما و اطرافیان او و کسانی که او را حمایت می‌کنند، از جناح چپ و یا جناح راست، تدبیر درستی در تعامل با رژیم ایران داشته باشند. و این فراخوان من است و معتقدم که کمیته ما در سنا و مجلس می‌تواند امیدوار باشد که این فراخوان را خطاب به کاندیدای آینده عمومی کند و این افتخار فرانسه هست که بمعنای واقعی عملکردش را که من همواره مورد انتقاد قرار داده‌ام نسبت به رژیم ایران به‌طور کامل عوض کند. و طبعاً این به نفع مردم ایران و به نفع ثبات در منطقه و به نفع فرانسه هم خواهد بود.
سخنرانی فرانسوا کلکومبه – بنیانگذار سندیکای قضات فرانسه
خانم رئیس جمهور، دوستان عزیز، آقای سفیر
بسیار مفتخرم که در پایان کنفرانس امروز چند کلمه صحبت کنم. جلسات متعددی در مورد مسأله ایران، گاه همراه با نگرانی و گاه توأم با امیدواری، برگزار شده و همین مسأله است که امروز ما را بار دیگر گردهم آورده است. سعی می‌کنم به جنبه‌های مثبت آنچه امروز ما را گردهم آورده بپردازم. در ابتدا به یاد داشته باشیم که این رژیم وحشتناک حاکم بر ایران مدتهای طولانی، از سال 1979، در قدرت است. تنها مخالفان واقعی، مجاهدین خلق ایران بودند. حق با آنها بود. البته بهای سنگینی پرداختند، اما حق با آنها بود. بسیاری از دیگر مخالفان توسط رژیم از بین رفتند و این رژیم حاکم شد و حاکمیت خود را با رعب و وحشت تحکیم کرد و این کار را مانند تمام رژیمهای کمابیش مشابه به دو طریق انجام داد. در فرانسه هم شاهد همین روند بوده‌ایم، یعنی رژیمهای توتالیتر برای فشرده کردن صفوف مردم دست به جنگ می‌زنند. مرحله دوم پس از جنگ، ایجاد رعب و وحشت در داخل کشور و سرکوب ملت تحت این عنوان است.
تحریمهای اعمال شده در ابتدای رژیم با این هدف برقرار شد که دوران پس از انقلاب گذرا است و آسیبها و بلا های وارده که می‌توان گفت اغلب سنگدلانه و توأم با بی‌عدالتیها و ستم های بسیار بوده، مانند سایر انقلابها به انتها خواهد رسید. اما چنین نشد. و حتماً توجه کرده اید که باید واقعاً کور بود و از تاریخ بی‌اطلاع تا امکان چنین تصوری را به خود راه داد. به گمان من پارلمانترها و گردشگرانی که به ایران سفر می‌کنند نمی‌توانند نبینند و متوجه نشوند که این رژیم هم‌چنان با ارعاب و وحشت پراکنی روزمره به حکومت ادامه می‌دهد. این وحشت پراکنی را از طریق اعدامها و همان‌طور که پیش از من اشاره شد، اعدام نوجوانان با اتهاماتی به بهانه‌های مختلف و جرائمی کلی که مجازاتش در هیچ جا اعدام نیست، ادامه می‌دهد. به‌رغم ادعای مراعات کنوانسیونهای بین‌المللی، جوانان 16، 17ساله را به مرگ محکوم و زندانی می‌کنند تا پس از رسیدن به سن قانونی برای کبیر شناخته شدن، اعدام شوند. من واقعاً فکر می‌کنم که یک رژیم باید به‌شدت واپسگرا باشد که در آن اندیشه‌ها و اعمالی این‌گونه ناشایست و شرم‌آور برای انسانیت، محل اجرا بیابد. به‌نظر من این واقعاً منقلب کننده است.
بعد بحث اجرای احکام اعدام در ملأعام است. چرا در ملاء عام؟ طبعاً دلیلی جز ایجاد رعب و وحشت ندارد.
از آن هم نومید کننده‌تر این‌که سال گذشته، و این را با نگاه یک فرانسوی از فرانسه می‌گویم، وضعیت از پیش هم نومید کننده‌تر شده است. اول این‌که شاهد بالا گرفتن موج تروریسم بودیم که بخشی از آن به مسائل خاور دور [خاور میانه] مربوط است و آمریکاییها با این پدیده پیش از ما برخورد کردند. اما ما با نگاهی قدری نخوت بار و تحقیر‌آمیز و حتی استهزا آمیز به واکنشهای آنها نگریستیم. گفتیم دارند آزادیهای مردمشان را محدود می‌کنند و نظایر آن... اما خود ما وقتی با وضعیت مشابهی روبه‌رو شدیم، چه کردیم؟ دقیقاً همان واکنش را نشان دادیم. یعنی واکنش دفاعی گاه بسیار خشن و گاه مغشوش و نامتعین که عمیقاً تمام کشورهایی که مواجه با این وضعیت بودند را متأثر می‌سازد. ما هم‌اکنون چنین وضعیتی داریم.
نکته بعدی این‌که دیده‌ایم منازعات خاورمیانه به کجا کشیده است، زیرا نه تنها سوریه، بلکه هم‌اکنون لبنان هم به‌شدت در هم ریخته است. بعد مسأله عراق است که این روزها کمتر از آن صحبت می‌شود، اما در این کشور جوامع مختلف به‌نحوی خشونت‌بار و فاجعه‌آمیز رو در رو قرار گرفته‌اند و وضعیت تا بهبود فاصله زیادی دارد.
اما همواره امور و وقایعی هست که می‌تواند قدری امیدواری بدهد. من لحظاتی پیش از واکنشهای افکار عمومی صحبت کردم. در این باره باز هم خواهم گفت. به‌نظر من این بسیار مهم است و ما باید به این موضوع توجه بسیار نشان دهیم.
مجاهدین با پارلمانترها و افکار عمومی گفتگو می‌کنند نه با کسانی که در حاکمیت هستند و با فاصله زیاد آنها را زیر نظر دارند، هر چند از آنان حفاظت می‌کنند و آنها را کلاً دوست دارند. نکته دیگری که در این بین مثبت است، این‌که پارلمان فرانسه که به هر حال نقشی در اداره امور کشور دارد، واقعاً کشورمان را با تمام تنوعاتش نمایندگی می‌کند. از پریگور تا پاریس و... تمام این مناطق از سوی کسانی نمایندگی می‌شوند که به وضعیت و برنامه مجاهدین علاقمندند. من خوشحالم که می‌شنوم که [در مورد شما] نوعی وحدت گفتار باقی مانده است. من به‌عنوان رئیس پارلمانترهای گروه حقوق‌بشر به جنبش شما جلب شدم و عده‌یی از دیگر پارلمانترها را با خود همراه کردم. و بر اساس همین مضمون حقوق‌بشر بود که همگی بتدریج هر چند به آهستگی گرد آمدیم. اما خانم رئیس جمهور، افکار عمومی هم از قضا و بتدریج به شما جلب شد، زیرا شما را شناخت، شما کاری کردید و به‌نحوی رفتار نمودید که این گفتگوها موفق بود و ثمره داد و در نتیجه به احتمال بسیار مردم فرانسه بیش از شخصیتهایش پشتیبان شما هستند. این پدیده مهمی است به‌خصوص در حال حاضر که وارد یک سال پر آشوب می‌شویم. اما آنچه مسلم است این‌که تعهداتی که نیروهای مختلف چپ و راست گرفته‌اند، به قوت خود باقی و ادامه خواهد یافت. این بحث وفاداری به آرمان است و تعهداتی که در قبال مجاهدین به عهده گرفته‌ایم.
شما به‌دلیلی کاملاً بر حق به مخالفت با خمینی برخاستید و حق با شما بود و به‌خصوص توانستید طی مدت زمانی طولانی بایستید و پایداری کنید که تحسین برانگیز است. شما برای کشوری که در آن تلاش می‌کنند زنان را به عقب نشستن بسوی خانه‌ها وادار کنند، یک زن را به‌عنوان رئیس‌جمهور برگزیدید که سمبلی قوی است. تنها همین سه نکته آخر برای این‌که من با شما تجدید عهد پشتیبانی کنم کفایت می‌کند که البته برای شما کمک ناچیزی است، اما معتقدم که تمام کسانی که اینجا حضور دارند و دیگرانی که در پی ما خواهند آمد، همین رویه را در پیش خواهند گرفت.
در پایان نظرم این است که سالی که در پیش است شاید سالی باشد که تغییرات بزرگی در ایران در راه باشد و به همین دلیل گفتنیها و تلاشهای بسیار در پیش است.
برای ایران آرزوی فرا رسیدن پیشرفت را دارم، این آرزوی من برای سال نو است و امیدوارم که ایران هر چه سریعتر دموکراسی را تجربه کند.»
دومینیک لوفور – معاون گروه سوسیالیست در مجلس ملی فرانسه
ممنونم فرانسوای عزیز، ژان-پیر عزیز، از هم‌اکنون با شما در همین جا برای پائیز آینده وعده دیدار می‌گذارم،
چرا که خوش‌بین هستم.
مایلم از حضور امانوئل پوالن ، مدیر کل بنیاد دانیل میتران و بعد همکارم، نماینده سابق مجلس ملی، شهردار سابق اوور-سور-اواز، ژان-پیر بکه که در کنار تمام اهالی اوور 35سال است یار و همراه شما بوده و از طریق شخص او بوده که ما از حدود ده سال پیش با شما آشنا شده‌ایم، تشکر کنم.
همچنین خانم رئیس‌جمهور حامل درودهای آندره شاسن هستم که پیامی فرستاده و از من خواسته که منتقل کنم. او مایل بود در بین ما باشد و از جنبش و فعالیتهای شما که هم عادلانه و هم مصممانه و شجاعانه است، قدردانی کند. او مایل بود شخصاً جنایات وحشتناک دولت ملایان را محکوم و حمایت خود از مردم ایران و همبستگی خود با آنان و شما را اعلام کند و مایل است که برگزاری این جلسه با موفقیت قرین گردد و همچنین شما را از عزم راسخ خود در ادامه پشتیبانی از شما در آینده مطمئن سازد و من مطمئنم که ما در کنار آندره در ماه سپتامبر آینده در همین جا خواهیم بود.
این جلسه ما در همین نقطه به پایان می‌رسد. من از همه شما که به دعوت کمیته پارلمانی برای یک ایران دموکراتیک پاسخ مثبت داده اید، تشکر می‌کنم. همچنین از همکاران عزیزم، از آقای سفیر بلومفیلد و شما خانم رئیس جمهور.
از همه خانمها و آقایان حاضر متشکرم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر