لينك به منبع:
اطلاعیه شورای ملی مقاومت ایران
مریم رجوی: قطعنامه، ارجاع پرونده جنایتهای رژیم ایران به شورای امنیت و محاکمه سران آن را ضروری‌تر می‌کند
در روز 29آذر 1395 (19دسامبر2016) شصت و سومین قطعنامه مجمع عمومی ملل‌متحد در محکومیت نقض حقوق‌بشر در ایران به تصویب رسید.
خانم
مریم رجوی، رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران، در این رابطه گفت شصت و
سومین قطعنامه محکومیت نقض حقوق‌بشر در ایران که گوشه‌هایی از جنایتهای
رژیم ضدانسانی ولایت فقیه
را بازتاب می‌کند، احاله پرونده نقض سیستماتیک و وخیم حقوق‌بشر توسط این
رژیم به شورای امنیت ملل‌متحد و محاکمه سردمداران آن را ضروری‌تر می‌سازد.
این قطعنامه سند گویایی بر نتایج فاجعه‌بار سیاست مماشات و بی‌عملی جامعه
جهانی در قبال رژیمی است که120هزار اعدام سیاسی از جمله قتل‌عام30هزار
زندانی سیاسی را تنها طی چند ماه در تابستان 1367 در کارنامه خود دارد.
این قطعنامه که با 85رأی مثبت به تصویب رسید «نگرانی جدی خود را از تکرار نگران‌کننده بالا از اعمال و اجرای مجازات اعدام... ، از جمله اعدامهای انجام شده برای جرایمی که واجد شرایط جرایم بسیار جدی نیست، و در اساس متکی بر اعترافهای اجباری بوده یا از افراد زیر 18سال... گرفته شده» ابراز کرد. و رژیم ایران را «به لغو اعدامها در ملأ عام» فراخواند و خواستار آن شد که «هیچ کس مورد شکنجه یا سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی یا اهانت‌آمیز قرار نگیرد».
خانم رجوی با تحسین مقاومت زندانیان سیاسی در قبال فشارهای فزاینده رژیم، خواستار مداخله سازمان ملل در دفاع از زندانیان سیاسی شد. وی گفت: امتیاز دادن به استبداد دینی حاکم بر ایران به بهانه امضای توافقنامه اتمی و یا حمایت از مدره‌های موهوم درون حاکمیت نه تنها از ابعاد سرکوب در ایران نکاسته بلکه موجب هارتر شدن رژیم ایران شده و ضایعات و خسارتهای جبران ناپذیری را بر مردم ایران و منطقه تحمیل کرده است. امروز دیگر تنها مردم ایران قربانی جنایتهای این رژیم نیستند بلکه آتش سیاستهای این رژیم دامان تمامی منطقه را گرفته است به‌نحوی که همان جنایتکارانی که قتل‌عام 1988را افتخار خود می‌دانند این روزها آشکارا به جنایت علیه بشریت در حلب اذعان می‌نمایند و آن را پیروزی غرور آفرین می‌خوانند و برای آن مراسم شکرگزاری برپا می‌کنند.
قطعنامه رژیم ایران را «به توقف بازداشتهای خودسرانه» و «رسیدگی به شرایط بد زندانها، پایان دادن به محرومیت از دسترسی به درمان پزشکی کافی و خطر مرگ که زندانیان با آن مواجه هستند» و پایان دادن «به اعمال محدودیتهای گسترده و جدی علیه حق آزادی بیان، عقیده، اجتماع و تجمع صلح‌آمیز از جمله خاتمه دادن به اذیت و آزار و تهدید و ارعاب و شکنجه مخالفان سیاسی، مدافعان حقوق‌بشر و فعالان حقوق زنان و اقلیتها» فرامی‌خواند و «آزاد کردن افرادی که به‌خاطر اعمال این حقوق مشروع، خودسرانه بازداشت شده‌اند و فسخ محکومیتهای ناروا، شامل مجازات مرگ و تبعید داخلی طولانی‌مدت به‌خاطر اعمال آزادیهای بنیادین» و رفع تمامی «اشکال تبعیض و نقض حقوق‌بشر» علیه زنان و اقلیتهای قومی و مذهبی را خواستار شده است.
این قطعنامه که با 85رأی مثبت به تصویب رسید «نگرانی جدی خود را از تکرار نگران‌کننده بالا از اعمال و اجرای مجازات اعدام... ، از جمله اعدامهای انجام شده برای جرایمی که واجد شرایط جرایم بسیار جدی نیست، و در اساس متکی بر اعترافهای اجباری بوده یا از افراد زیر 18سال... گرفته شده» ابراز کرد. و رژیم ایران را «به لغو اعدامها در ملأ عام» فراخواند و خواستار آن شد که «هیچ کس مورد شکنجه یا سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی یا اهانت‌آمیز قرار نگیرد».
خانم رجوی با تحسین مقاومت زندانیان سیاسی در قبال فشارهای فزاینده رژیم، خواستار مداخله سازمان ملل در دفاع از زندانیان سیاسی شد. وی گفت: امتیاز دادن به استبداد دینی حاکم بر ایران به بهانه امضای توافقنامه اتمی و یا حمایت از مدره‌های موهوم درون حاکمیت نه تنها از ابعاد سرکوب در ایران نکاسته بلکه موجب هارتر شدن رژیم ایران شده و ضایعات و خسارتهای جبران ناپذیری را بر مردم ایران و منطقه تحمیل کرده است. امروز دیگر تنها مردم ایران قربانی جنایتهای این رژیم نیستند بلکه آتش سیاستهای این رژیم دامان تمامی منطقه را گرفته است به‌نحوی که همان جنایتکارانی که قتل‌عام 1988را افتخار خود می‌دانند این روزها آشکارا به جنایت علیه بشریت در حلب اذعان می‌نمایند و آن را پیروزی غرور آفرین می‌خوانند و برای آن مراسم شکرگزاری برپا می‌کنند.
قطعنامه رژیم ایران را «به توقف بازداشتهای خودسرانه» و «رسیدگی به شرایط بد زندانها، پایان دادن به محرومیت از دسترسی به درمان پزشکی کافی و خطر مرگ که زندانیان با آن مواجه هستند» و پایان دادن «به اعمال محدودیتهای گسترده و جدی علیه حق آزادی بیان، عقیده، اجتماع و تجمع صلح‌آمیز از جمله خاتمه دادن به اذیت و آزار و تهدید و ارعاب و شکنجه مخالفان سیاسی، مدافعان حقوق‌بشر و فعالان حقوق زنان و اقلیتها» فرامی‌خواند و «آزاد کردن افرادی که به‌خاطر اعمال این حقوق مشروع، خودسرانه بازداشت شده‌اند و فسخ محکومیتهای ناروا، شامل مجازات مرگ و تبعید داخلی طولانی‌مدت به‌خاطر اعمال آزادیهای بنیادین» و رفع تمامی «اشکال تبعیض و نقض حقوق‌بشر» علیه زنان و اقلیتهای قومی و مذهبی را خواستار شده است.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
29آذر 1395 (19دسامبر2016)
29آذر 1395 (19دسامبر2016)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر