لينك به منبع:
بمباران و قتل عام حلب
در
حالیکه پیامدهای سیاسی تحولات حلب و توافقنامه ۸ ماده‌یی مسکو تفسیرهای
متفاوتی را در میان ناظران و رسانه‌های بین‌المللی به همراه داشته است،
روزنامه فرانسوی لوموند در گزارشی اختلافات بین سه طرف امضا کننده این
توافق را مورد توجه قرار داده است.
روزنامه فرانسوی لوموند در تفسیری پیرامون توافق سه جانبه مسکو نوشت: این توافق اتفاق‌نظر تقریباً کاملی را [بین وزرای روسیه و ترکیه و رژیم ایران] به نمایش گذاشت، اما نتوانست برخی اختلاف نظرات و لگد پراکنیهای متقابل را بپوشاند... .
مولود چاووش اوغلو وزیر خارجه ترکیه گفت: ضروری است حمایت از «تمام گروه‌های خارجی» درگیر در سوریه متوقف شود، که منظور وی حزب‌الله هوادار رژیم ایران و شبه‌نظامیان شیعه عراقی و دیگر کشورها بود که از ارتش سوریه پشتیبانی می‌کنند. چاووش اوغلو گفت: «نگاه یکجانبه به قضایا یک اشتباه است».
در مقابل جواد ظریف با لبخندی گفت: «ما در بیانیه مشترکمان می‌گوییم که سه کشور ما در جنگ علیه داعش، جبهه النصره و سازمانهای وابسته به آنها متعهد می‌شوند» بدون این‌که تصریحی درباره «سازمانهای وابسته» بکند... .
لوموند می‌افزاید: انتقاد دیگری هم از ناحیه تهران شنیده شد. علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت رژیم، روز سه‌شنبه، قطعنامه شورای امنیت ملل‌متحد را که روز قبل به اتفاق آرا از جمله با رأی موافق روسیه، درباره استقرار ناظران سازمان ملل در حلب شرقی جهت نظارت بر انتقال آخرین اهالی و شورشیان از این محلات به تصویب رسیده بود، را محکوم کرد. از دید وی، این قطعنامه امکان «ورود عناصر نظامی و اطلاعاتی کشورهای حامی تروریسم» به حلب را فراهم می‌کند. اما آقای لاوروف در نشست مسکو گفت که این انتقال «حداکثر ظرف یک یا دو روز به پایان خواهد رسید».
لوموند در بخش پایانی این تحلیل نتیجه‌گیری کرده است (روسیه، ترکیه، ایران) در این واقعیت که منازعه سوریه «راه‌حل نظامی ندارد» هم نظر بودند که نشانه‌یی است از این‌که جاه‌طلبیهای بشار اسد از نگاه آنان وزن و ارزشی ندارد. اسد بواقع تا چندی پیش می‌گفت قصد دارد سراسر قلمرو ارضی کشورش را بار دیگر تسخیر کند. البته به استثنای پالمیرا، شهر باستانی، که در ماه مارس گذشته «آزاد» شد، اما اخیراً بار دیگر به تصرف داعش در آمد. به همین دلیل، پدرخواندگان اسد وزن چندانی برای این‌گونه اظهارات وی قائل نیستند. نشست مسکو پیش از هر چیز یک سیلی است که بر گوش بشار اسد نواخته می‌شود، رئیس جمهوری که بقایش کاملاً وابسته به متحدانش است و حفظ قدرتش را به آنها مدیون است.
روزنامه فرانسوی لوموند در تفسیری پیرامون توافق سه جانبه مسکو نوشت: این توافق اتفاق‌نظر تقریباً کاملی را [بین وزرای روسیه و ترکیه و رژیم ایران] به نمایش گذاشت، اما نتوانست برخی اختلاف نظرات و لگد پراکنیهای متقابل را بپوشاند... .
مولود چاووش اوغلو وزیر خارجه ترکیه گفت: ضروری است حمایت از «تمام گروه‌های خارجی» درگیر در سوریه متوقف شود، که منظور وی حزب‌الله هوادار رژیم ایران و شبه‌نظامیان شیعه عراقی و دیگر کشورها بود که از ارتش سوریه پشتیبانی می‌کنند. چاووش اوغلو گفت: «نگاه یکجانبه به قضایا یک اشتباه است».
در مقابل جواد ظریف با لبخندی گفت: «ما در بیانیه مشترکمان می‌گوییم که سه کشور ما در جنگ علیه داعش، جبهه النصره و سازمانهای وابسته به آنها متعهد می‌شوند» بدون این‌که تصریحی درباره «سازمانهای وابسته» بکند... .
لوموند می‌افزاید: انتقاد دیگری هم از ناحیه تهران شنیده شد. علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت رژیم، روز سه‌شنبه، قطعنامه شورای امنیت ملل‌متحد را که روز قبل به اتفاق آرا از جمله با رأی موافق روسیه، درباره استقرار ناظران سازمان ملل در حلب شرقی جهت نظارت بر انتقال آخرین اهالی و شورشیان از این محلات به تصویب رسیده بود، را محکوم کرد. از دید وی، این قطعنامه امکان «ورود عناصر نظامی و اطلاعاتی کشورهای حامی تروریسم» به حلب را فراهم می‌کند. اما آقای لاوروف در نشست مسکو گفت که این انتقال «حداکثر ظرف یک یا دو روز به پایان خواهد رسید».
لوموند در بخش پایانی این تحلیل نتیجه‌گیری کرده است (روسیه، ترکیه، ایران) در این واقعیت که منازعه سوریه «راه‌حل نظامی ندارد» هم نظر بودند که نشانه‌یی است از این‌که جاه‌طلبیهای بشار اسد از نگاه آنان وزن و ارزشی ندارد. اسد بواقع تا چندی پیش می‌گفت قصد دارد سراسر قلمرو ارضی کشورش را بار دیگر تسخیر کند. البته به استثنای پالمیرا، شهر باستانی، که در ماه مارس گذشته «آزاد» شد، اما اخیراً بار دیگر به تصرف داعش در آمد. به همین دلیل، پدرخواندگان اسد وزن چندانی برای این‌گونه اظهارات وی قائل نیستند. نشست مسکو پیش از هر چیز یک سیلی است که بر گوش بشار اسد نواخته می‌شود، رئیس جمهوری که بقایش کاملاً وابسته به متحدانش است و حفظ قدرتش را به آنها مدیون است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر