لينك به منبع:
جرج صبرا
آیا بمبارانهای حلب، امکان دارد روسیه را در سوریه به پیروزی برساند؟
جرج صبرا معاون هیأت مذاکره‌کننده اپوزیسیون سوریه به تلویزیون الجزیره به تاریخ 29 آبان ماه گفت:
این راه‌حل گروژنی است که روسیه در پیش گرفته است. روسیه، یکبار با هواپیماهای جنگی و بار دیگر با بشکه‌های انفجاری بشار اسد و شبه‌نظامیان فرقه‌گرای رژیم ایران که از همه جا به سوریه سرازیر شده‌اند، این راه‌حل را عملی می‌کند.
آنچه که در حلب می‌گذرد، جنگ و نبرد میان دو طرف یا دو جبهه نیست. بلکه یک قتلگاه باز است که با شلیک‌های کور و موشکهای قاره‌پیمای پوتین هدف قرار می‌گیرد تا محله‌های آن را به‌طور کامل منهدم کند. بشکه‌های انفجاری بشار اسد هم که به‌صورت کور بر حلب فرود می‌آید، همین کار را می‌کند. آیا این فیلمها و تصاویر فجیع و هولناک که بیش از حد روشن هستند، کافی نیست؟ آیا این برای جامعه بین‌المللی کافی نیست؟ روسیه حتی گزارشهای سازمان دیدبان حقوق‌بشر، گزارشهای شورای حقوق‌بشر که تجدید عضویت روسیه را رد کرده، نمی‌شنود.
در روی زمین هیچ نیازی به‌دلیل نیست که بخواهیم میزان جنایاتی که در حلب انجام می‌شود را اثبات کنیم. این جنایات، جنایات یک روز یا دو روز یا یک ماه و دو ماه نیست بلکه 12ماه است که از لشگرکشی روسیه به وطنمان می‌گذرد. جنگی که برای حمایت از رژیم اسد بوده و برای او این توهم را ایجاد کرد که می‌تواند بر اراده مردم سوریه پیروز شود. متأسفانه ماشین جنگی روسیه، قدرت خود را به حساب خون کودکان و زندگی آنها در حلب، آزمایش می‌کند. این سوریها نبودند که به خاک روسیه حمله کرده و اعمال تروریستی انجام دادند بلکه این روسیه بود که به وطن ما تجاوز کرد.
خیلیها می‌گویند بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه است اما مهم دیدگاه مردم سوریه است که چگونه این قاتل را می‌بینند. آیا گناه مردم حلب این است که در خانه‌هایشان باقی مانده و شهر را تخلیه نکرده و خروج از آن را رد می‌کنند؟
بنابراین بین مرگ و تسلیم، مرگ را انتخاب کرده‌اند؟
آیا گناه فرزندان رزمنده حلب این است که از خانواده‌هایشان دفاع می‌کنند و آنها را در برابر تجاوز رها نمی‌کنند؟
اهالی حلب حرف آخر را گفته‌اند که این شهر ماست و از آن دفاع خواهیم کرد. اما جهان چه‌کار می‌کند؟ جهانی که همه چیز را هر لحظه و هر ساعت مشاهده می‌کند. همین جامعه جهانی، پروژه سیاسی برای حل مسأله سوریه روی میز گذاشته است. از جمله عملیات انساندوستانه. پس چطور می‌پذیرد که بگوید آخرین سبد غذایی را ما توزیع کردیم...
سؤال این است که چرا روسیه از معاهده رم بیرون کشید که مربوط به جنایات بین‌المللی است در حالیکه روسیه از سال 2000 این توافقنامه را امضا کرده بود! این علامتی است که پرونده‌های جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی، که پوتین می‌داند هواپیماها و ارتش او مرتکب شده‌اند، هیچ گریزی از محاکمه امروز یا فردا در دادگاه بین‌المللی جنایی برایشان وجود ندارد. بنابراین روسیه اینرا خوب می‌فهمد و به همین خاطر از این توافقنامه خارج شده است. روسیه، به‌طور واقعی در جریان هر آنچه که در سوریه می‌گذرد، قرار دارد و در آن مشارکت دارد به همین خاطر می‌خواهد که از این مسئولیت بگریزد.
جرج صبرا معاون هیأت مذاکره‌کننده اپوزیسیون سوریه به تلویزیون الجزیره به تاریخ 29 آبان ماه گفت:
این راه‌حل گروژنی است که روسیه در پیش گرفته است. روسیه، یکبار با هواپیماهای جنگی و بار دیگر با بشکه‌های انفجاری بشار اسد و شبه‌نظامیان فرقه‌گرای رژیم ایران که از همه جا به سوریه سرازیر شده‌اند، این راه‌حل را عملی می‌کند.
آنچه که در حلب می‌گذرد، جنگ و نبرد میان دو طرف یا دو جبهه نیست. بلکه یک قتلگاه باز است که با شلیک‌های کور و موشکهای قاره‌پیمای پوتین هدف قرار می‌گیرد تا محله‌های آن را به‌طور کامل منهدم کند. بشکه‌های انفجاری بشار اسد هم که به‌صورت کور بر حلب فرود می‌آید، همین کار را می‌کند. آیا این فیلمها و تصاویر فجیع و هولناک که بیش از حد روشن هستند، کافی نیست؟ آیا این برای جامعه بین‌المللی کافی نیست؟ روسیه حتی گزارشهای سازمان دیدبان حقوق‌بشر، گزارشهای شورای حقوق‌بشر که تجدید عضویت روسیه را رد کرده، نمی‌شنود.
در روی زمین هیچ نیازی به‌دلیل نیست که بخواهیم میزان جنایاتی که در حلب انجام می‌شود را اثبات کنیم. این جنایات، جنایات یک روز یا دو روز یا یک ماه و دو ماه نیست بلکه 12ماه است که از لشگرکشی روسیه به وطنمان می‌گذرد. جنگی که برای حمایت از رژیم اسد بوده و برای او این توهم را ایجاد کرد که می‌تواند بر اراده مردم سوریه پیروز شود. متأسفانه ماشین جنگی روسیه، قدرت خود را به حساب خون کودکان و زندگی آنها در حلب، آزمایش می‌کند. این سوریها نبودند که به خاک روسیه حمله کرده و اعمال تروریستی انجام دادند بلکه این روسیه بود که به وطن ما تجاوز کرد.
خیلیها می‌گویند بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه است اما مهم دیدگاه مردم سوریه است که چگونه این قاتل را می‌بینند. آیا گناه مردم حلب این است که در خانه‌هایشان باقی مانده و شهر را تخلیه نکرده و خروج از آن را رد می‌کنند؟
بنابراین بین مرگ و تسلیم، مرگ را انتخاب کرده‌اند؟
آیا گناه فرزندان رزمنده حلب این است که از خانواده‌هایشان دفاع می‌کنند و آنها را در برابر تجاوز رها نمی‌کنند؟
اهالی حلب حرف آخر را گفته‌اند که این شهر ماست و از آن دفاع خواهیم کرد. اما جهان چه‌کار می‌کند؟ جهانی که همه چیز را هر لحظه و هر ساعت مشاهده می‌کند. همین جامعه جهانی، پروژه سیاسی برای حل مسأله سوریه روی میز گذاشته است. از جمله عملیات انساندوستانه. پس چطور می‌پذیرد که بگوید آخرین سبد غذایی را ما توزیع کردیم...
سؤال این است که چرا روسیه از معاهده رم بیرون کشید که مربوط به جنایات بین‌المللی است در حالیکه روسیه از سال 2000 این توافقنامه را امضا کرده بود! این علامتی است که پرونده‌های جنایت علیه بشریت و جنایت جنگی، که پوتین می‌داند هواپیماها و ارتش او مرتکب شده‌اند، هیچ گریزی از محاکمه امروز یا فردا در دادگاه بین‌المللی جنایی برایشان وجود ندارد. بنابراین روسیه اینرا خوب می‌فهمد و به همین خاطر از این توافقنامه خارج شده است. روسیه، به‌طور واقعی در جریان هر آنچه که در سوریه می‌گذرد، قرار دارد و در آن مشارکت دارد به همین خاطر می‌خواهد که از این مسئولیت بگریزد.
تصاویرى از بمبارانهاى وحشیانه در حلب:
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر