لينك به منبع:
از روز جمعه 7آبان رزمندگان اپوزیسیون
سوریه، عملیات بزرگ و گسترده‌یی را با نام «حماسه بزرگ حلب» برای شکستن محاصره حلب
آغاز کردند و به پیشرویهای خیره‌کننده‌یی دست یافتند. «انس العبده» رئیس ائتلاف ملی
سوریه با اشاره به این نبرد که انقلابیون سوری برای شکستن محاصره حلب و پایان دادن
به اشغال رژیم سوریه، آغاز کرده‌اند؛ گفت: «حلب صفحاتی از افتخار را می‌نویسد». سرتیپ
اسعد الزعبی رئیس هیأت مذاکره‌کننده اپوزیسیون سوری نیز این نبرد را نشان دهنده «انتقال
از وضعیت دفاعی به‌حالت تهاجمی برای تغییر معادله نظامی در روی زمین» توصیف کرد.
به نظر می‌رسد ماهها مقاومت قهرمانانه مردم حلب در زیر شدیدترین و قساوت‌بارترین
بمبارانها که در آن تقریباً تمام بیمارستانهای حلب حتی بیمارستانهای زیرزمینی با بمبهای
نفوذ کننده و سنگرشکن منهدم گردید، و حتی مدارس نیز از بمبارانها در امان نماندند؛
اکنون آغاز به ثمر دادن کرده است.
در چند ماه اخیر رژیم آخوندی با اعزام هزاران نیروی جدید به سوریه و افزایش
ارسال کمکهای تسلیحاتی و لجستیکی برای رژیم اسد و در همدستی و هماهنگی با روسیه و با
شدیدترین بمبارانهای نیروی هوایی روسیه، قصد داشتند مقاومت را در حلب کمرشکن کنند و
حلب، این بزرگترین و پرجمعیت‌ترین شهر سوریه را به تسلیم وادارند. اما حاصل این همه،
ناکامی و شکست بود و آنها نتوانستند در روی زمین، پیشروی و دستاورد جدی داشته باشند
اما در ازای آن، موجی از تنفر مردم جهان و محکومیتهای بین‌المللی را به جان خریدند.
شکست جبهه اسد و حامیانش و همدستانش، هنگامی آشکار شد که روسیه تحت فشار
جامعه بین‌المللی آتش‌بس و قطع موقت بمبارانها را پذیرفت، به این امید که در مهلت
72ساعته، هر کس که می‌خواهد جان به‌در ببرد حلب را از معبرهای هفت‌گانه ترک کند. اما
نتیجه، بهت و حیرت جهانیان را برانگیخت؛ مردم حلب و رزمندگان آن به‌طور یکپارچه به
این فراخوان تسلیم جواب منفی دادند و هیچ‌کس حتی مجروحان و کودکان حلب را ترک نکردند
و متقابلاً این پیام را به دنیا دادند که تا آخر ایستاده‌ایم و از شرف و وطن خود دفاع
می‌کنیم، ولو این‌که تا نفر آخر کشته شویم!
روسیه که دریافت ادامه این وضعیت جز بدنامی، شکست و محکومیت سیاسی، نتیجه‌یی
برایش ندارد؛ آتش‌بس نسبی را ادامه داد و اعلام شد که پوتین رئیس‌جمهور روسیه پیشنهاد
ژنرالهایش برای ادامه بمباران نامحدود حلب را نپذیرفته است.[1]
پیروزی رزمندگان سوری در حالی است که از یک سو، شورای امنیت در جهت اتخاذ
تصمیم برای رسیدن به یک راه‌حل سیاسی در بحران سوریه شکست خورده و آمریکا نیز سیاست
منفعلانه خود را تغییر نداده و عمدتاً از ابراز نگرانی و دادن هشدار به روسیه و اعمال
برخی فشارهای سیاسی توسط مجامع بین‌المللی فراتر نرفته است. از جمله این فشارها، لغو
عضویت این کشور در شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد بوده است.[2]
برخی ناظران سیاسی حضور همزمان ظریف و ولید المعلم، وزیران خارجه رژیم
آخوندی و رژیم اسد در مسکو و نشست سه جانبه آنها با لاورف، وزیر خارجه روسیه را چاره‌جویی
برای خروج از وضعیت کنونی می‌دانند.[3]
اگر چه عوامل مختلفی در رقم زدن موقعیت کنونی و تعادل قوای جدید در سوریه
نقش داشته‌اند، اما بی‌تردید نقش اصلی و پایه‌یی از آن ایستادگی حماسی مردم حلب و جنگاوری
قهرمانانه رزمندگان جان بر کف آن است و تأکیدی دوباره بر صحت درس اصلی تاریخ می‌باشد.
این درس یا قانونمندی، به شیوایی در یک قصیده عربی به ثبت رسیده است. این قصیده چنین
آغاز می‌شود:
إذا الشعــب یومــا أراد الحیــاة فلا بـــد أن یستجیب القــدر
ولا بـــد للیــــل أن ینجلـــی ولابـــــد للقیـــــد أن ینکســـــر
هنگامی که خلقی اراده آزادی و
حیات کند، بر تقدیر و سرنوشت است که به آن تمکین کند، بر شب تیره است که پایان پذیرد
و بر زنجیرهاست که از هم گسسته شوند.
برگرفته از سرسخن سايت مجاهدين خلق
ايران
زیرنویس:
[1] بنا به گزارش اپوزیسیون سوریه، اولاً
آتش‌بس تنها به حلب محدود بوده و سایر شهرهای سوریه از جمله ادلب، کماکان آماج شدیدترین
بمبارانها و کشتارها هستند؛ ثانیاً آتش‌بس حتی در حلب نیز کامل نبوده و بمبارانها
(البته در مقیاسی محدودتر) ادامه داشته است.
[2] شورای حقوق‌بشر ملل‌متحد برای ششمین سال
متوالی (از سال 1389 به این سو) درخواست عضویت رژیم در شورای حقوق‌بشر را رد کرد. البته
رژیم مدعی است که امسال خودش متقاضی عضویت در شورای حقوق‌بشر سازمان ملل‌متحد نبوده
و رأی نیاوردنش صحت ندارد. (خبرگزاری ایرنا، 7آبان 95)
[3] روزنامه حکومتی اعتماد (8آبان) : «آنچه
موجب شده تا وزرای امور خارجه 3کشور بار دیگر در کنار یکدیگر جمع شوند، به‌دلیل وضعیت
پیچیده‌یی است که هم‌اینک در سوریه در حال رخ دادن است و به احتمال بسیار زیاد، در
آینده این پیچیدگی بیشتر از اکنون نیز می‌شود».کردند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر