لينك به منبع:
نشانه بارز احتضار
یک ارگانیسم زنده آن است که همه علائم حیاتی از فشار خون و نبض و تنفس و کارکرد سلسله
اعصاب و دستگاهها مختلف بدن دچار اختلال شده و در وضعیت بحرانی قرار می‌گیرند.
شرایط کنونی رژیم
آخوندی نیز در زمینه‌های مختلف، وضعیت یک بیمار رو به موت را تداعی می‌کند. بحران
اقتصادی به اوج خود رسیده است. عقربه‌های شاخص یک اقتصاد فروپاشیده، تماماً در منطقه
سرخ قرار گرفته‌اند.
نقدینگی، رقم دهشتناک
یک‌هزار میلیارد تومان را پشت سر گذاشته و طی 3سالی که روحانی روی کار آمده، دو و نیم
برابر شده است. رکود در صنعت و در همه رشته‌های تولیدی، روز به روز عمیق‌تر شده و با
تعطیلی هزاران کارخانه و شهرک صنعتی و دهها هزار کارگاه، به گفته برخی اقتصاددانان
به نقطه بی‌بازگشت رسیده است.
کارشناسان رژیم
از 15میلیون بیکار سخن می‌گویند و از شمار فزاینده جوانان بیکار به‌مثابه بمب ساعتی
یاد می‌کنند و نسبت به یک سونامی بیکاری که در راه است، هشدار می‌دهند؛ چرا که «در
شرایط فعلی حدود ۵ میلیون دانشجوی مشغول به تحصیل… در آستانه ورود به بازار کار هستند»
. (علی طیب نیا- وزیر امور اقتصادی و دارایی رژیم-26تیر95).
در عرصه اجتماعی،
ایادی و سردمداران رژیم از به نهایت رسیدن آستانه تحمل جامعه ابراز وحشت می‌کنند. در
ماجرای رسوایی فیشهای حقوقهای نجومی، هشدار نسبت به انفجار خشم مردم، به یک امر روزانه
تبدیل شده است. آخوند احمد خاتمی، نماینده خامنه‌ای به همپالگی‌هایش گوشزد کرد که
«مردم... تحمل نمی‌کنند که برخی از مسئولان خوی اشرافیگری را زنده کنند» ؛ وی سپس نسبت
خطر انفجار اجتماعی هشدار داد: «این حرفها را جدی بگیرید آقایان!» (نمایش جمعه تهران-1مرداد95).
علائم احتضار رژیم
در بیرون از رژیم و توسط ناظران و دست‌اندرکاران سیاستهای منطقه‌یی و جهانی نیز به‌وضوح
مشاهده می‌شود و بازتاب پیدا می‌کند. از جمله دولت عربستان سعودی
که خود ایادی و کارشناسان رژیم در همین روزهای اخیر اذعان می‌کنند که تا کنون
پیوسته بر مدار «احتیاط» و «مدارا» و «متانت» بوده، اکنون علائم فزاینده‌یی از عدم
تحمل را به نمایش می‌گذارد: «دیگر نمی‌توانیم رویکرد ایران را در قبال منطقه و عربستان
تحمل کنیم» (عادل‌الجبیر وزیر خارجه عربستان -1مرداد95)
آنچه این جریان
را برای رژیم ترسناک می‌کند این است که عدم تحمل از حد هشدار فراتر رفته و وزیر خارجه
عربستان در بلژیک، طی سخنانی در حضور کنسول رژیم آخوندی، به‌روشنی از ضرورت تسلیح اپوزیسیون
ملی سوریه با سلاحهای پیشرفته سخن گفت و تأکید کرد «اصرار داریم آنها تسلیحات قوی دریافت
کنند تا بتوانند با بشار اسد مقابله کنند» . (1مرداد95) موضوعی که یک رویارویی جدی
با نظام آخوندی در سوریه را در چشم‌انداز قرار می‌دهد. ابراز نگرانی رژیم آخوندی در
مورد توافق احتمالی عربستان با روسیه برای دست کشیدن این کشور از بشار اسد، از همین
نشانه‌هاست. (سایت حکومتی شبکه خبر-1مرداد95). اما ناقوسهای مرگ با رساترین طنین با
سخنان امیر ترکی الفیصل در گردهمایی عظیم مقاومت ایران در پاریس به صدا در آمد، آنجا
که او با شعارهای پرشور «الشعب یرید اسقاط النظام» جمعیت همراهی کرد و گفت: من هم مانند
شما خواستار سرنگونی این رژیم هستم.
مواضع قدرتهای بزرگ
جهان نیز نشان می‌دهد که عقربة بحران و انزوا در زمینه سیاست خارجی نیز، در منطقه سرخ
قرار گرفته است. تصویب تحریمهای جدید و پیاپی، توسط کنگره آمریکا علیه رژیم، «تصویب
طرح منع خرید آب سنگین از ایران» و تصویب طرح دیگری به‌خاطر فعالیتهای «موشکی و نقض
حقوق‌بشر با هدف اعمال تحریمهای جدید ضدایرانی» (خبرگزاری حکومتی ایسنا-24تیر95) تنها
یک نمونه است، چرا که تنها بعد از توافق هسته‌یی «۵۲ قطعنامه و طرح ضدایرانی در کنگره
آمریکا مطرح شده» (علی لاریجانی -31تیر95).
برآیند و نتیجه
همه این بحرانها را بایستی در بحران درونی رژیم که گوشه‌یی از آن بر سر موضوع حقوقهای
نجومی از پرده بیرون افتاده می‌توان دید. از یک طرف رئیس‌جمهور نظام درباره دزدیهای
نجومی به دلواپسان وعده می‌دهد «بدانید از حلقوم» شما «بیرون خواهیم کشید» (27تیر95).
از طرف دیگر، پاسدار جعفری سرکرده سپاه نیز در شیپور جنگ علیه باند رقیب دمیده
و می‌گوید «در بعد داخلی انقلاب به فتح سنگرهای خود خواهد پرداخت» (30تیر95).
پیام این وضعیت،
در یک کلام، آغاز پایان رژیم است همان که خامنه‌ای آن را «زلزله‌یی بر روی گسلهای جناحی»
خواند و رفسنجانی آن را سوراخ شدن کشتی نظام بر روی گرداب بحرانها توصیف کرد. چنان
وضعیت شکننده و ناپایداری که کارگزاران رژیم با وحشت نسبت به عواقب ناگزیر آن هشدار
می‌دهند: «نبرد جدی شده... امروز بسوزید و بسازید... که اگر دنیا را بر سرمان بریزند،
دیگر آن زمان وقت نیست!» (فرمانده قرارگاه ضد خاتم الاوصیا سپاه-31تیر95).
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر